جاوید شیخ، کوچک‌ترین فرزند دکتر شیخ می‌گوید: من شاید درکل به‌اندازه انگشتان دودست هم با ایشان شام و ناهار نخورده باشم. دلیلش روشن بود: وقت نداشت.

قاسم گلمکانی اکنون تنها بازمانده پاساژ صدا و سیما در حوالی میدان‌شهدا است که تجهیزات عکاسی و فیلم‌برداری می‌فروشد.

جعفرسلیمی مربی باسابقه فوتبال می‌گوید خاطره‌های بدش مدام در حال تکرار است و دوست دارد بازیکنانش حداقل هفته‌ای یک بار در چمن تمرین کنند.

هیچ‌کس نمی‌داند چگونه یک معلم ناخودآگاه می‌تواند با یک توپ‌وتشر و شاید با تشویق و خنده‌ای، یک زندگی را بچرخاند.

بهزاد وزیری‌نسب، فیلمساز جوان حدود سه ماهی است که به منطقه ۵ آمده و می‌خواهد سوژه‌هایش را با نگاه‌کردن و نشست و برخاست با همین مردم بیرون بکشد.

محله‌های فرسوده و بافت‌های مسئله‌دار شهرهایمان در جریان ناهماهنگی‌ها و نبود تعامل بین‌بخشی، همچنان فرسوده‌تر می‌شوند.

رمضان کردستانی هشتادساله دلو ساز خیابان سرخس از هر از هر لاستیک فرسوده ماشین، هشت تا سطل درست می‌کند.

سیدجواد رفائی ۴۱ سال دارد و دوست دارد یک گلخانه بزرگ بزند تا گل را بدون هیچ واسطه‌ای به دست مشتری برساند.

هرچند رسم بر این نبوده است که آن‌ها میراث‌دار پدرانشان باشند، مگر اینکه خودشان بخواهند؛ بخواهند روزی دو نوبت، صبح و عصر صدوشش‌پله را بالا بروند و بیست‌دقیقه نقاره بزنند.

قرار شد در آموزشگاه خودم، ترم اول را برگزار کنیم تا ساخت و تجهیز دانشگاه فردوسی تمام شود. در همین احوالات انتخابات مجلس شد و رئیس دانشگاه تغییر کرد.