نوشته های معصومه فرمانی کیا در سایت مشهد چهره

چند هفته قبل، زمانی که مینا دانش‌آموز رشته تربیت بدنی هنرستان فنی و حرفه‌ای فاطمة‌الزهرا در محله پنجتن، عازم مسابقات رزمی کشوری در لرستان می‌شد، تصورش را نمی‌کرد یکی از پرافتخارترین رقابت‌های ورزشی خود را پشت سر بگذارد. او با کنار زدن همه مشکلاتی که در مناطق کم‌برخودار سد راه دختران است بین رزمی‌کاران شرکت‌کننده کیک‌بوکسینگ کمربند طلا را از آن خود کرد.

ساکنان خودشان هم می‌دانند تعبیر زیبایی نیست اما خیابان پنجتن40 به گفته آن‌ها آخر محدوده است و به دلیل شرایط نامناسب بهداشتی کال، ابتدای آن به «مگس‌آباد» معروف بوده است. این معبر به خیابان افسر شمالی 83 (دریای دوم) ختم می‌شود و وجود زمین‌های افتاده و رها از ویژگی‌های آن است که دردسرهای زیادی دارد. به‌ویژه به این علت که مجاور با دبیرستان علی‌بن‌ابیطالب، دبیرستان آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و دبیرستان الزهراست. در محدوده این خیابان، زمین بایر بیش از بافت مسکونی آن است.

خیابان مقداد 25 با این که معبر بزرگ و وسیعی نیست اما کانون فرهنگی کوچکی به حساب می آید که محل تردد بسیاری از دانش آموزان و علاقمندان به هنر است. علاوه بر وجود چند مدرسه و مجموعه آموزشی، کانون فرهنگی تربیتی ادب و هنر و سالن سینما تئاتر مهندس مشکی نیز که هیچ وقت خالی از هنرجو و هنر آموز نیست این محدوده را شلوغ و پر تردد کرده است. خانواده ها و ساکنان این معبر شانس نزدیکی به غالب کانونهای هنری را دارند. علاوه بر این که سالن ورزشی قدس نیز مجاور و همسایه با این خیابان  است.به عبارتی می شود گفت پاتوق های فرهنگی و ورزشی در کنار هم قرار گرفته اند و چیزی برای ساکنان کم نگذاشته‌اند.

حوا قلی زاده و همسرش کشاورز بودند و همه آنچه اندوخته بودند و داشتند، به سبب تلاش سختشان روی زمین کشاورزی بود. آن‌ها همه اسباب خوشبخت‌شدن را داشتند؛ از مال دنیا تا اعتبار نزد خلق خدا، تنها چیزی که کمبودش گاهی احساس می‌شد، فرزندی بود که بتواند میراث‌دار این نعمت‌ها باشد. روزهای زندگی این زوج یکی پس از دیگری گذشت و به روال همه قصه‌ها به خط پایان رسید، بی‌آنکه هیچ‌کدام برای ارثی که گذاشته بودند، وصیت کنند و در این بین یک خانه و چندمغازه می‌ماند با کلی وسیله و همه این‌ها که حدود 3میلیاردتومان قیمت دارد، به تنهاخواهر و بازمانده خانوادگی‌شان، فاطمه قلی‌زاده، می‌رسد. او تا مدت‌ها لباس سیاه سوگ خواهر را به تن داشت و نمی‌توانست این مصیبت را باور کند و وقتی اعلام کردند که همه ثروت میلیاردی خواهرش به او می‌رسد، فقط یک تصمیم گرفت؛ وقف اموال برای مسجد صاحب‌الزمان(عج). همین و تمام.

جالب تر اینکه او این روزها از طریق اجرای حرکات نمایشی فری‌استایل در خیابان‌ها و محله‌های شهر امرار معاش می‌کند. برایش درآمد اجرای خیابانی چندان مهم نیست بلکه از اشتیاق و شوق تماشاگران و رهگذران انرژی می‌گیرد. او عضو تیم «پسران خورشید» مشهد است. علاوه بر این، در اجرای حرکات نمایشی با توپ استاد است و در دوره تازه «عصر جدید» حاضر شد اما نتوانست به مرحله بعد برسد.

نمی‌دانیم از تأثیر قرآن بر زندگی‌ اوست یا ذاتا دختری آرام و صبور است. زهرا مخیر دوازده‌ساله، ساکن محله سیس‌آباد و حافظ کل قرآن است. قدم‌گذاشتن او در این مسیر پرافتخار به پشتیبانی مادرش، فاطمه رضایی، برمی‌گردد. فاطمه‌خانم که همیشه آرزو داشته است دخترش حافظ قرآن بشود، هنوز باور نمی‌کند این توفیق نصیب زهرا شده است.

خیابان شهید بابانظر42 یکی از معبرهایی است که به بزرگراه شهید بابانظر دسترسی دارد. بافت آموزشی و فرهنگی این معبر را از کوچه‌ها و خیابان‌های مجاور متفاوت کرده است. پنج مجموعه آموزشی در یک راسته خیابان و کنار هم قرار گرفته‌اند. ساختمان سرخ اصطلاحی است که ساکنان برای شهرداری منطقه به کار می برند که در ابتدای خیابان است و بافت این محدوده را شکیل کرده است. گفته می‌شود در گذشته زمین‌های این محدوده کشاورزی بوده‌اند و در آن‌ها بیشتر تخم جارو کشت می‌شده است.

کوچه آیت‌الله بهجت4 که به نام شهیدجواد قدیری است، در همسایگی باغ نادری قرار دارد. نزدیکی این معبر با حرم مطهر، بافت آن را زائرپذیر کرده است. اولین موضوعی که در این کوچه به چشم می‌آید، تعداد زیاد هتل‌ها و مهمان‌پذیرهاست. دیگر اینکه ساختمان‌های قدیمی در حصار خانه‌های بلند، هنوز پابرجایند و حس خوبی را به رهگذران منتقل می‌کنند. ساکنان می‌گویند با توجه به رفت‌وآمد زائران که معمولا در اواخر شب اتفاق می‌افتد، روشنایی معبر آن‌گونه که باید، نیست. آسفالت نامناسب هم یکی دیگر از مشکلات این کوچه است که فرعی‌های زیادی دارد.

جمعه روز قرار پهلوانان گذشته و امروز، برای کشتی گرفتن در گود طلاب است. کشتی باچوخه طرف‌داران زیادی دارد، از مردمان عادی گرفته تا مدیران شهری. محوطه هنوز خاکی است و دست‌انداز دارد و نباید خیلی وسواس روی تمیزی لباس و کفش‌هایتان داشته باشید. جمعیت در همان میدان خاکی می‌جوشد و لحظه‌به‌لحظه بیشتر می‌شود. حاضران در هر نقطه‌ای که فکر کنند دید و احاطه‌شان به میدان زیاد است، می‌نشینند و منتظر شروع مسابقه می‌مانند تا نبرد ۲ کشتی‌گیری را تماشا کنند که پنجه‌درپنجه هم انداخته‌اند و قرار است یکی از آن‌ها پشت حریف را به خاک بمالد و قند اول مسابقه را از آن خود کند. صدای صلوات از همان لحظه اول بلند است و هرچه جمعیت بیشتر می‌شود، فریاد‌ها هم بلندتر به گوش می‌رسد.

خیابان پنجتن47 ظرفیت‌های زیادی دارد. ویژگی مهم خیابان این است که دو بوستان دارد؛ «خطیب» و «ارم» که روبه‌روی هم قرار دارند. زمین‌های این محدوده که به نام خطیب معروف است، وقفی است و ساکنان سالانه مبلغی را به اداره اوقاف و امور خیریه مشهد می‌دهند. بنا به اطلاعاتی که دفتر موقوفات آقاالتفات(خطیب)، مستقر در این خیابان، به شهرآرامحله داد، زمین‌های خطیب بیشتر از سی هکتار را شامل می‌شود و اولین مالک آن‌ها آقاالتفات بوده که سال1079 آن‌ها را خریده و پس از هفت‌هشت نسل دست‌به‌دست شده تا به شیخ بهاءالدینی رسیده است.