
«سعید دهنوی» پسر «علی اکبر دهنوی» بنیانگذار سبک جوکایدو کاراته است. او که از هفت سالگی وارد ورزش حرفهای شده و تا کنون چندین مدال طلای بینالمللی و کشوری را بر دیوار افتخاراتش دارد، ورزش را به نبض زندگی تشبیه میکند و میگوید: «ورزش، نبض زندگی است و کسی که قدم در این راه میگذارد، در آینده خود و خانوادهاش را در برابر معضلات اجتماعی توانمند ساخته، چراکه وقتی نام ورزشکار بر روی فردی گذاشته شود، خودبهخود دارای معرفت و کردار و منش جوانمردانه میشود.»
سعید دهنویجوان که از هفتسالگی وارد ورزش حرفهای شده است، از کمبود امکانات ورزشی برای کودکان محلهاش رنج میبَرد و به فکر احداث مکانی برای ورزش آنان میافتد. میگوید: «وقتی میدیدم کودکان و نوجوانان محله «مجیدیه» به دلیل نداشتن جایی برای بازی و پر کردن اوقات فراغتشان، در کوچهها و خیابانهای شهر میچرخند، نمیتوانستم فکر تأسیس باشگاه ورزشی را از ذهنم دور کنم.»
وقتی دیدم کودکان «مجیدیه» جایی برای بازی و پر کردن اوقات فراغتشان ندارند، تصمیم به تأسیس باشگاه گرفتم
سرانجام فکر و خیال آینده این کودکان، دهنوی را راهی شهرداری منطقه۱۲ میکند و موجب میشود پیشنهاد تأسیس باشگاه ورزشی را با جمعی از مسئولین منطقه از جمله «مهندس حسنیفر» معاون اجرایی و «مهندس ساجدی» رئیس اداره فنی و عمران در میان بگذارد.
با موافقت و مشارکت این افراد، ایده تأسیس باشگاه ورزشی بال میگیرد و باشگاه ورزشی «سورنا» متولد میشود. حال دهنوی با «سورنا» میتواند جای خالی باشگاه ورزشی را در مجیدیه پُر کند و کودکان را از داخل کوچه به باشگاه ورزشی بیاورد.
دهنوی به عنوان اولین مربی ورزشی، در باشگاه ورزشی سورنا مشغول به کار میشود و هنرهای رزمی را به کودکان و نوجوانان محله آموزش میدهد؛ البته هدف او تنها آموزش هنرهای رزمی نیست، بلکه در پس این کار اهداف دیگری نیز دارد که در توضیحش میگوید: «ما با آموزش ورزشهای رزمی فقط ورزش را نمیآموزیم، بلکه اخلاق و رفتار و منش پهلوانی را نیز میآموزیم؛ چراکه ذات ورزش رزمی همین است.»
یک تشک تاتامی، یک کیسه بوکس و یک دنیا انرژی، عشق و علاقه داراییهای باشگاه ورزشی سورنا را تشکیل میدهد. دهنوی در توصیف باشگاه میگوید: «این باشگاه کوچک است و مانند باشگاههای دیگر سالن بدنسازی و امکانات پیشرفته ندارد، بلکه تنها دارایی آن یک سالن مخصوص ورزشهای رزمی و یک تشک است؛ البته بهتازگی کیسه بوکسی هم تعبیه شده که در گوشه باشگاه برای تمرین نصب شده است، اما بزرگترین سرمایه ما هنرجویانمان هستند که با همین امکانات محدود، موفق به کسب رتبههای برتر استانی و کشوری و جهانی شدهاند.»
هماکنون باشگاه ورزشی سورنا ۴۵هنرجوی فعال دارد که با همت و انگیزه والای خود توانستهاند در ردههای سنی نوجوانان، جوانان و بزرگسالان رتبه نخست کشوری را به دست آورند.
رعایت نظافت و بهداشت در باشگاه ورزشی سورنا یکی دیگر از نکات مثبت این باشگاه است که دهنوی از ذکر آن نمیگذرد و میگوید: «اگر شما به سایر باشگاههای سطح شهر هم مراجعه کنید، بهروشنی متوجه تمیزی این باشگاه در قیاس با آنها میشوید.
تشک سالن بعد از هر تمرین تمیز میشود و در اختیار گروه بعدی قرار میگیرد؛ چراکه میزان تعریق در این ورزش زیاد است و بیشک تشک کثیف میشود و ممکن است بسیاری از بیماریها از این طریق انتقال یابد، اما متأسفانه بسیاری از باشگاهها به این موضوع توجه نمیکنند.»
خود را فردی معرفی میکند که دنبال پول و مادیات نبوده و به همین خاطر هم پیشنهاد کشور ترکیه را برای حضور در دانشگاه آنکارا و بازی برای این کشور رد میکند. دهنوی درحالیکه هدف خود را والاتر از مادیات عنوان میکند، میافزاید: «بسیاری از هنرجویانم با آمدن به این کلاسها و انتخاب راه ورزش، امروز ازدواج کرده و سروسامان گرفتهاند، بنابراین هدف من در زندگی خیلی فراتر از فکر کردن به مادیات است.»
با اینحال از برخی بیتوجهیهای مسئولان دلگیر است و میگوید: «من در سالهای۸۵ و ۸۷ با هزینه شخصیام به مسابقات بینالمللی ترکیه و سوریه اعزام شده و مفتخر به کسب عنوان نخست و مدال طلا برای کشورم شدم، با این حال دریغ از یک پیام تبریک خشکوخالی از سوی مسئولان!»
وی با اشاره به مبالغ میلیاردی موجود در فوتبال گفت: «تمام ورزش ما خلاصه شده در فوتبال. قراردادهای خوب برای فوتبالیستهاست، مراسم بدرقه و استقبال هم برای فوتبالیستهاست. با این همه توجه، وقتی فوتبال ما در مسابقات بینالمللی هیچ موفقیتی به دست نمیآورد، میگویند چرا ملت سرخورده میشود؟
میگویند چرا ورزشکاران سایر رشتهها از ورزش زده میشوند؟ ما پول نمیخواهیم، اما حداقل یک خداقوت و خسته نباشید را از ما دریغ نکنید.» دهنوی میافزاید: «امروز بیشتر هنرجویان بنده بر روی سکوهای مسابقات ایستادهاند و همین افتخار برای من کافی است.»
سعید دهنوی که پسر «علیاکبر دهنوی» بنیانگذار سبک جوکای دوکاراته است، درباره پدر خود میگوید: «پدر بنده پیشکسوت ورزشهای رزمی است و بیش از ۴۰سال سابقه دارد. در گذشته بیشتر سبکهای کاراته موجود در کشورمان، نمایندگی کشورهای دیگری، چون کره، ژاپن، چین و... بود، اما پدر من در سال۸۵ بدون پشتوانه و کمک مسئولان توانست سبک جوکای دوکاراته را پایهگذاری کند. این سبک که در نوع خود منحصربهفرد است، ترکیبی از پنجسیستم مبارزاتی جودو، بوکس، کاراته، آیکیدو(دفاع شخصی) و آکروباتیک است، بنابراین پدر من به عنوان اولین خراسانی و چهارمین ایرانی توانست سبکی رسمی در کاراته را به ثبت برساند.»
سعید دهنوی در توضیح جایگاه فعلی این سبک میگوید: «در حال حاضر این سبک در فدراسیون کاراته به ثبت رسیده و مجوز رسمی این فدراسیون را دریافت کرده است و در کشورهایی، چون هلند، ترکیه، سوریه، فلسطین، لبنان، آذربایجان، عراق، افغانستان و فیلیپین هم نمایندگی رسمی دارد و کشور سوئد نیز در حال مذاکره برای دریافت نمایندگی است.»
وی با اشاره به حضور نداشتن سبکهای غیرکنترلی کاراته در مسابقات جهانی گفت: «متأسفانه کاراته در المپیک حضور ندارد. به علاوه در مسابقات جهانی کاراته هم فقط چهار سبک دبلیو، کی، اف به رسمیت شناخته شده و ما که سبکی غیر کنترلی به شمار میآییم فقط زیرنظر فدراسیون کاراته قرار داریم و هیچگونه بودجهای به ما تعلق نمیگیرد، اما در صورت موافقت سایر نمایندهها میتوانیم خودمان مسابقات جهانی برگزار کنیم. چنانچه قصد داریم اولین دوره این مسابقات را هم در مشهد که شهر اصلی این سبک است، برگزار کنیم.»
* این گزارش پنج شنبه، ۵ تیر ۹۳ در شماره ۵۵ شهرآرامحله منطقه ۱۲ چاپ شده است.