محله التیمور - صفحه 4

سیدابوطالب مظفری را در بیشتر شب‌های شعر می‌توانی ببینی. لهجه دلنشینش میانه‌ای است بین لهجه ارازگانی و خراسانی. می‌گوید از چهارده سالگی به ایران آمده و در منطقه التیمور سکنی گزیده‌اند.

ساکنان، کوچه شهید‌آوینی‌۴۰ را به «نوکاریز» می‌شناسند. کوچه بافت سنتی و قدیمی دارد و انتهای آن به زمین‌های کشاورزی منتهی می‌شود.

دو‌سه‌ساله بودم که به‌خاطر تزریق واکسن معیوب فلج اطفال، فلج شدم. حالا ۳۷ سال از عمرم می‌گذرد و در هر مرحله‌ای از زندگی سعی کرده‌ام بهترین باشم.

مبینا چوپانی که سال گذشته توانست مقام سوم کنگ‌فو را در کشور کسب کند می‌گوید: غرور آفت زندگی ورزشکار است.

مریم یزدانی می‌گوید: یکی از دلایلی که همیشه پرانرژی هستم، این است که هیچ‌روزی را بدون ورزش تمام نمی‌کنم.

هیچ‌چیز هم نداشته باشیم، ژن سرخوشی داریم! سعی می‌کنیم کیفمان همیشه کوک باشد و بخندیم. از همان بچگی خودمان به خودمان امید می‌دادیم. بچه‌ها بد نگاهمان می‌کردند، دستمان می‌انداختند و متلک می‌گفتند، اما ماندن در خانه راضی‌مان نمی‌کرد. باید مثل دیگر بچه‌ها پیشرفت می‌کردیم. من و رضا این قول را خیلی پیش‌تر‌ها به هم داده‌ایم و هنوز هم پای آن مانده‌ایم.

داخل پنجتن55 که می‌رویم، به خیابان شهید بایزدی می‌رسیم. بیشتر واحدهای مسکونی این خیابان مجتمع مسکونی است. یکی از مجموعه‌های معروف آن مجتمع محمدیه ویژه توان‌یابان و معلولان است. علاوه بر این پانصد واحد مسکونی دیگر در قالب طرح مسکن محرومان حاشیه شهر درحال ساخت است. هم‌جواری با دو بوستان بزرگ لاله و نرگس از ویژگی‌های این معبر است که فضای سبز و وسیع آن بر گرمی و خشکی هوا سایه انداخته است.