ارزش سوادآموزی برای این دانش‌آموزان فلک‌شده یا چوب کف دست‌خورده یا مداد لای انگشت گذاشته، آن‌قدر زیاد است که هنوز که هنوز است، قدردان ملّایشان باشند و یک خدابیامرزی قرص و محکم نثارش کنند و بگویند که «از روی غضب نبود که چوب می‌خوردیم؛ که اگر کتک نمی‌خوردیم، درس یاد نمی‌گرفتیم.
در این گزارش پای صحبت دانش‌آموزان میان‌سال نخستین کلاس سوادآموزی فرهنگسرای نصرت نشسته‌ایم که حالا هم می‌خوانند و هم می‌نویسند.
محمدرضا پوستچی از اهالی محله تربیت، فرهنگی بازنشسته، فیلم‌نامه نویس و مسئول کانون فرهنگی صابرین مسجد حضرت زینب (س) است. او سال‌ها است در زمینه سوادآموزی فعالی می‌کند.
۹ سال پس از انقلاب اسلامی، نهضت سوادآموزی بی‌سوادی را در میان کارمندان ریشه کن کرد.
منطقه ۱۲ تنها یک مدرسه سوادآموزی دارد که آن هم در محله کلاته برفی است. این مرکز در شاهنامه ۲۴ است و درحال حاضر بیشتر از ۷۰ دانش آموز دارد که از ۱۰ تا ۴۹ سال سن دارند.
معصومه رضوی، مادربزرگی دوست‌داشتنی و عضو کتابخانه رضوی، بیست‌سال است در محله سرافرازان زندگی می‌کند. او یکی از اعضای فعال این کتابخانه است که هر هفته حداقل دو یا سه‌کتاب به امانت می‌برد، می‌خواند و هفته به‌پایان‌نرسیده برای بردن کتاب‌های بعدی می‌رود. سال گذشته، مسئولان نهاد کتابخانه‌های استان، از این بانوی هشتادساله که هرسال حدود دویست‌کتاب به امانت می‌برد، به‌عنوان یکی از فعال‌ترین اعضای کتابخانه‌های عمومی قدردانی کردند.
منصوری‌حلیمی از سال93 به جرگه آموزشیاران نهضت پیوسته، هرچند او از سال85 وارد حیطه تدریس شده است. دوره‌های مختلفی ازجمله مشاوره کودک، زبان‌آموزی و هلال‌احمر را دیده‌است و اکنون خلاصه همه این آموزش‌ها و تجربه‌ها را در کلاس با شاگردانش به اشتراک می‌گذارد. او که دارای مدرک کارشناسی‌ارشد در رشته آموزش زبان انگلیسی است، سال‌ها سابقه تدریس داشته و پیش از دوره نهضت در دوره دبستان تدریس کرده‌است.