نوجوان ورزشکار محله تا به امروز 5مقام قهرمانی کاراته مسابقات استانی و یک مقام دومی استان را کسب کرده و به عنوان یکی از گزینه‌های اصلی برای حضور در مسابقات کشوری کاراته معرفی شده است. اما شیوع کرونا باعث می‌شود مسابقات به تعویق بیفتد؛ با این حال نوجوان موفق محله در این شرایط هم به تمرین مشغول است تا پس از پایان این دوراه به مسابقات برگردد.
محله نوده که امروز بخش زیادی از حاشیه شهر را در خود جا داده، یکی از محلات آسیب‌پذیر مشهد است که گهگاه خبر‌های منفی از آن در روزنامه‌ها به چشم می‌خورد. اما این محله در روزگار صفویه یکی از اراضی شاهانه بوده است. ۱۸۰ هکتار از اراضی نوده از سوی میرزا محسن رضوی، داماد شاه عباس اول وقف اولاد شده است.
حمید غریب قصه علاقه‌مندی‌اش به آرایشگری را این‌طور تعریف می‌کند: آرایشگر روستای ما مرد میانسالی بود که برخلاف دیگر اهالی روستا که لباس‌های خاکی و کهنه‌ای به تن داشتند، لباس‌های نو و اتوکرده‌ای می‌پوشید. به دلیل همین علاقه هر روز بعد از آمدن از مدرسه به مغازه آرایشگری می‌رفتم و از پشت پنجره به حرکات دست استاد سلمانی که با قیچی و شانه موهای ژولیده و پریشان اهالی روستا را کوتاه می‌کرد نگاه می‌کردم.
کوچه سید محمود سیدی فرخد، یکی از کوچه‌های بااصالت و قدیمی محله نوده است که سابقه سکونت در آن به 60سال قبل برمی‌گردد. کوچه‌ای که قبل از این به وسیله باغ‌های معروف به نام: چهارهکتاری، 15هکتاری و جهود(یهودی) محصور شده بود. 60سال قبل سید محمود سیدی فرخد به عنوان اولین ساکن این کوچه خانه‌ای می‌سازد و همراه با خانواده، فرزندان و مادرش در آن ساکن می‌شود.
غلام‌حسین قاسمی قدیمی‌ترین کفاش محله نوده با 60سال سابقه کار در کارش یکی از پیشکسوتان دوخت کفش‌های پاشنه بلند زنانه در مشهد است. به قول خودش سال‌ها پیش کفش‌های پاشنه بلندی که او می‌دوخت شهره شهر بود.
به همت شهرداری مشهد، طرح «دوام ثامن» در سال‌های اخیر با هدف تشکیل گروه‌های امداد و نجات داوطلب، آموزش‌های هلال احمر، اورژانس مدیریت بحران و آتش‌نشانی در شهرداری راه‌اندازی شده است. زهرا گرزینی، رابط گروه دوام ثامن درباره جزئیات بیشتر این طرح سخن می‌گوید.
به پیشنهاد برادرهمسرم، وارد حرفه لبنیاتی شدم آن هم بدون هیچ تجربه قبلی! مغازه‌ای را راه‌اندازی و حدود یک سال به صورت شراکتی با هم کار کردیم، اما کم‌کم متوجه شدیم که مغازه؛ زندگی دو خانواده را نمی‌چرخاند. برادرهمسرم سهم خود را به من فروخت و به کار کشاورزی پرداخت؛ خوشبختانه در کشاورزی بسیار موفق شد و پیشرفت کرد، اما از سال ۹۷ من ماندم و اوضاع خراب و کلی بدهی...
«از یک ماه مانده به عید نوروز، مغازه آهنگری شلوغ می‌شد. کشاورزان از روستاهای اطراف برای تعمیر یا خرید ابزار کشاورزی مانند بیل، داس، علف درو به مغازه آهنگری می‌آمدند. کوره آهنگری و آتش آن تا پایان فصل درو گندم و جو یکسره روشن بود. پدر دسته‌های شکسته داس را تعمیر می‌کرد...»؛روایت محسن منایی از شغلی که موروثی به او رسیده است.