منطقه ۶

منطقه ۶

رنگین‌کمان قومیت‌ها

حضور قومیت‌های بلوچ، کرد، ترک، فارس، عرب و... رنگین‌کمانی از قومیت‌های مختلف را در منطقه ۶ به وجود آورده است. مجتمع شهید بهشتی که محل سکونت خوزستانی‌های مشهد است در چند سال اخیر یکی از مناطق گردشگری مشهد شده است. سکونت بلوچ‌ها، سیستانی‌ها و افغانستانی‌ها در شهرک‌های شهید رجایی و باهنر ترکیب قومیتی این منطقه را کامل کرده است. بنای تاریخی مصلی در خیابان مصلی که روزگاری محل برگزاری نماز‌های جمعه مردم مشهد بوده و ثبت‌ملی نیز شده از ظرفیت‌های منطقه ۶ است که اکنون پاتوق و کارگاه هنرمندان صنایع‌دستی است. بخشی از خیابان سرخس (شهدای فاطمیون) که فعال‌ترین راسته مشاغل سنتی و قدیمی مشهد است، در منطقه ۶ قرار دارد. بزرگ‌ترین مشکلات منطقه۶، زمین‌های بلاتکلیف، نداشتن اگو، وجود افراد بدون هویت و شناسنامه و بیکاری جوانان است. شهرداری منطقه ۶ مشهد  سال ۱۳۷۰ شکل گرفته و در مساحت ۱۸۶۹ هکتاری آن ۲۳۲ هزار نفر زندگی می‌کنند.

بارِ زندگی، پیرمرد‌ها را پای دار قالی نشانده
این چهار پیرمرد، با کوله‌باری از تجربه حالا به این نقطه رسیده‌اند، به این کارگاه کوچک بیست‌متری و یک دار قالی.
برخورد پیاده و سواره در کوچه زنجیرساز‌ها
پورسینای‌۱۷ بین برخی اهالی محله به‌علت قرار‌گرفتن سه کارگاه زنجیرسازی به «کوچه زنجیرسازها» شهرت دارد.
مسجدجامع، خاطره مشترک اهالی پورسینا است
خاطرات اهالی محله پورسینا را که مرور کنی، جایی بالاخره به مسجد جامع محله می‌رسی. مسجدی که تنها محلی برای برگزاری نماز نیست و نقش پررنگی در زندگی اهالی دارد.
«چهنو» به روایت قدیمی محله
سیزده‌سالم بیشتر نبود که مرحوم علی‌اصغر عابدزاده تصمیم گرفت مسجد رضویه را بسازد. من هم شاگرد حاج‌مرتضی بنّا شدم و کنار او خشت اول مسجد را گذاشتم.
حسین عرب ۷ سال آرزو داشت با یک نفر صحبت کند!
عرب در‌حالی‌که همسر و فرزند داشته، در روز سوم جنگ به جبهه اعزام می‌شود، بار‌ها مجروح می‌شود، اما دوباره به میدان باز‌می‌گردد. سرانجام پنجم اسفند سال‌۶۲ در عملیات خیبر اسیر می‌شود.
خیابان سرخس؛ راوی تاریخ مشاغل قدیمی مشهد
کل بازماندگان مشاغل قدیمی مشهد مانند نمدبافی، گلیم‌فروشی، نخ‌تابی، دلوسازی، زنجیربافی، علافی و عصاری در خیابان سرخس جمع هستند.
کوچه‌باغ یک‌قِرانی
کوچه شهید شیرودی ۱۲ بین قدیمی‌ها به کوچه‌باغ یک‌قرانی معروف بوده است و روزی‌روزگاری زن‌ها برای شستن لباس در نهر کنار باغ، یک‌قِران به صاحب باغ پرداخت می‌کردند.