ماجرا از این قرار است که مشهد تا اوایل دوره پهلوی اول، موزه ندارد، اما از قرن‌ها پیش، در آستان‌قدس‌رضوی مکانی به نام «خزانه» وجود داشته که محل نگهداری اشیای اهدایی و نذور گران‌بها بوده است.
«محمود پسران قصابان» که نامش پای آثار هنری چشم نوازی ثبت شده در حالی آثارش دور دنیا را گشت و زینت بخش نمایشگاه‌ها و موزه‌های داخلی و خارجی شد که هرگز خودش از کنج اتاقش دورتر نرفت.
کتیبه نادری با ابعاد یک در ۲.۵ متر، که بر سینه کوهی بلند حک شده است، در تنگه ارغوان‌شاه قرار دارد. روی کتیبه ۲۴ بیت شعر به زبان ترکی و فارسی با یک خط نستعلیق خوش، حجاری کرده‌اند.
یک هفته است مقیم (!) کوچۀ «باغ خونی» شده‌ام. می‌آیم و می‌روم. پشت دری می‌ایستم که نگهبان از آن‌سویش می‌گوید: «به ثانیه هم نمی‌شود!». منظورش را من خوب فهمیده‌ام؛ درِ باغ به‌روی هیچ شهروندی باز نمی‌شود.
سیدحسن ایزانلو می‌گوید: فیلم‌ساز اگر بخواهد در حوزه اجتماعی کار کند، باید ارتباط نزدیکی با مردم کوچه و خیابان داشته باشد. او بی‌تردید اثر این تلاش را در خروجی کارش خواهد دید.
برای مرمت این آثار ، در سال 1402 بودجه‌ای اختصاص نیافته و اداره کل میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری استان به تشکیل پرونده اکتفا کرده است!
در جست‌وجوی درختان کهن‌سال دیار خراسان، به یک فهرست ۹ عددی رسیدیم که هیچ‌کدام از آن‌ها در مشهد قرار ندارند.