جواد نباتی مقدم، جوان ۱۷ ساله‌ای است که در جریان تظاهرات سال۱۳۵۷ دستگیر و به زندان وکیل‌آباد مشهد منتقل شد. در جریان شورشی در زندان آتش‌سوزی رخ می‌دهد و این جوان محله چهنو در میان شعله‌های آتش به شهادت می‌رسد.
طبق نقشه سال۱۳۴۶، خیابان وکیل‌آباد از میدان ملکآبادآغاز میشده اما بخش اصلی این جاده از فلکه پارک تا سه‌راهی طرقبه و شاندیز امتداد یافته و در همان ساله‌ای نخست ساخت این معبر نیز بخش نخستین آن «احمدآباد» خوانده میشده است.
خیابان شهید ستاری ۴/۴ یکی از معابر فرعی محله شریف است. این خیابان در محل باغ‌های قدیم وکیل‌آباد واقع شده است؛ باغ‌هایی که بقایای آن در برخی معابر اطراف به چشم می‌خورد، اما در این خیابان، خبری از زیبایی آن‌ها نیست.
خوب یادم هست یک روز یکی از مشتری‌هایمان به مورچه و برگ‌های داخل یخ اعتراض‌کرد که آقام هم تو جوابش گفت: نمی‌تونم کارگر مورچه جمع‌کنی بگیرم. خودت مورچه‌هاشو جمع کن بعد بخور.
دیوارهای برج که به‌مرور زمان خراب می‌شود، در برج را هم برمی‌دارند. پدر آقای فتحی که نجار است، از این در چوبی بزرگ، برای مسجد در می‌سازد.
باغ وکیل‌آباد به عنوان بزرگ‌ترین تفرجگاه شهر مشهد از گذشته تاکنون، محل رویداد‌های فراوانی بوده است.
میدان عدالت مشهد یا آن‌گونه‌که اغلب مردم این شهر از آن نام می‌برند، «میدان اعدام» یکی از این دست تغییرات است که در طول زمان هر سه عامل، در دگرگونی‌های صورت‌گرفته در آن مؤثر بوده‌است. تغییر نامی که البته مانند بسیاری از موارد مشابه در مرتبه‌ای مورد پذیرش عام قرار گرفته و در مرتبه دیگر از این پذیرش برخوردار نبوده است تا تقریبا هیچ‌کس از آن محدوده به‌عنوان دروازه پایین‌خیابان یا در لهجه مشهدی «دروازه‌ته‌خیابون» یاد نکند و کمتر‌کسی هم آن را میدان «عدالت» بداند، اما همگان آن را به میدان «اعدام» بشناسند، گویی که هویت خود میدان هم برای همیشه در آن اعدام شده است.