باید استفاده از چنین وسیلهای را در حرمرضوی، مربوط به دوره صفویه بدانیم؛ زیرا فرمانروایان این دودمان بهدلیل رسمیتبخشیدن به مذهب شیعه اثنیعشری، اهتمام فراوانی برای اعتلای نمادهای این مذهب داشتهاند.
طیبه سرایی میگوید: مکان کنونی مسجدالرضا (ع) در بوستان جهانشهر در گذشته مسجد پادگان بوده است. شهرداری با بازسازی این فضا و درنظرگرفتن محیطی برای اقامه نماز بانوان، اقدام درخورتوجهی انجام داده است.
کربلایییحیی هشتسالی میشود که درزمینه بازسازی، ترمیم و طلاکاری گلدستههای حرم امیرالمؤمنینعلی (ع)، مرمت صحن فاطمهالزهرا (س) و ... فعالیت میکند. او دوبار در سال افتخاری، عازم عراق میشود و هر رفتوبرگشتش دو ماه زمان میبرد.
رضا صادقی طراح مرمت بناهای تاریخی است و در پروژههای مرمت خانه کوزهکنانی، کلیسای میدان دهدی، باغ نادری، مدرسه عباسقلیخان و... همکاری کرده است. او طرحهایی هم برای مرمت بناهای تاریخی عتبات عالیات انجام داده است.
حقیقت این است که «هیچ» خانهای را نه در روستای پاژ و نه در هیچجای دیگر نمیتوان به فردوسی بزرگ نسبت داد؛ زیرا هزار سال از زمان حیات فردوسی میگذرد و اکنون دیگر نشانی از خانههای آن زمان باقی نمانده است.
مسجد ائمه بقیع(ع) از تخریبهای اطراف حرممطهر جان سالم به در برد تا در کنار بیش از هفتاد مسجدی که در طرح نوسازی اطراف حرممطهر تخریب و با تجمیع تبدیل به احسن شدند، سرپا بماند.
بعد از کشوقوسهای فراوان مرمت بنای کانون نشر حقایق سال ۱۳۹۹ آغاز شد و مرمت ش پس از سه سال پایان یافت.