محله گلدیس از محلات جوان مشهد است که تا سال ۱۳۷۵ جزو محدوده شهری محسوب نمی‌شد و بعد از آن به مرور ساخت و ساز در آن شکل گرفت. مهمترین کاربری محله گلدیس، تأسیسات شهری است.
در دهه۶۰ زمین‌های این محدوده که شهرک (قلعه) نجفی نام داشت، به محدوده شهری پیوست اما محله سرافزاران عملا از سال ۷۹ که زمین‌های این محله به آزادگان، جانبازان و ایثارگران تحویل داده شد، شکل گرفت.
خیابان تاجرآباد نقطه تلاقی قلب‌ها و افکار است؛ جایی‌که مرز‌های مذهبی و قومیتی کم‌رنگ می‌شود. اینجا شیعه و سنی از قومیت‌های گوناگون کرد، بلوچ و افغان به گرمای وحدت و دوستی رسیده‌اند.
فقط ۳ درصد بافت محله زکریا، مسکونی و بیش از ۵۰ درصد آن اراضی و حریم است. کاربری‌های عمده محله زکریا پهنه‌‌های فضای سبز، توریستی و درمانی است.
آنچه از بدو تأسیس، محله رضاشهر را از سایر محلات مشهد متمایز می‌کرد، مختصاتی بود که بانیان برای رفاه و آسایش ساکنان در نظر داشتند. طراحی و نقشه رضاشهر الهام گرفته از شهرک‌های حومه پاریس بود.
محله چهارچشمه در گذشته روستایی در پای کوه‌های جنوب غربی مشهد بود که به خاطر وجود چشمه‌های آب فراوانش به چهارچشمه معروف شده بود. در گذشته مردم به قصد استفاده از طبیعت به این محل می‌آمدند.
زمین‌های این محدوده در سال ۱۳۵۹ توسط شرکت ناسیونال (تعاونی قطعات ایران خودرو) خریداری و به‌طور اقساط در اختیار کارکنان این شرکت قرار گرفت.