خیابان ابومسلم در منطقه یک و در محله کوی دکتری(بهشت) قرار دارد. این خیابان به معابر مهمی مانند دانشگاه، بولوار احمدآباد، سلمان‌فارسی، پاستور، بابک، بهشت، احمد آباد3، قائم، احمد آباد7، احمدآباد5 و همچنین قائم20 متصل است. به گفته قدیمی‌های محله در گذشته به مجموع این معابر شفتالوزار می‌گفتند. محلاتی که خانه‌هایش بیشتر ویلایی و باغ‌مانند و متعلق به طبقه متمول بوده است.
خیابان مجیدیه ۹ معبری به موازات بزرگراه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی است که نقش پررنگی در کاهش بارترافیکی این بزرگراه دارد و به عنوان یک شاه‌راه، معابر اصلی منطقه ۱۲ نظیر مجیدیه، رحمانیه، الهیه و... را به یکدیگر متصل می‌کند.
«نوغان» پاخورترین کوچه اطراف حرم مطهر است که قدمتش بیش از 1500سال است؛ زمانی شهری در نزدیکی تابران بوده است. این دو شهر به همراه سایر روستاها ولایت توس را تشکیل می‌دادند. پس از شهادت امام رضا(ع) اراضی روستای سناباد شهر قدیمی نوغان هسته اصلی شهر مشهد کنونی را تشکیل دادند.
کوچه هاشمیه20 یکی از محوری‌ترین معابر محله هاشمیه است. قرارگرفتن دو مجموعه بزرگ فرهنگی در ابعاد شهری یعنی حوزه هنری انقلاب اسلامی خراسان رضوی و مجتمع فرهنگی منتظریه در دو سوی کوچه آن را به محل رفت و آمد استادان و هنرمندان بسیاری تبدیل کرده است. در مناسبت‌های مذهبی و فرهنگی و هنری، معمولا این کوچه مملو از خودروهایی می‌شود که در بولوار پرترافیک هاشمیه جای پارکی پیدا نکرده‌اند.
از قدیم تا کنون نام فرخی بر تابلو خیابان کنار استانداری دیده می‌شود. این خیابان که حدفاصل ملک‌الشعرای بهار25 و خیابان رازی است یکی از معابر پرتردد محسوب می‌شود.
در پیشینه این خیابان حوادث مهمی ثبت شده است، از جمله در دی‌ماه 1357 حوادث مختلف انقلابی در آن روی داده است، به ویژه نهم و دهم دی‌ماه که تانک‌های رژیم پهلوی عرصه را به مردم تنگ کردند، آنان برای نجات جانشان از این مسیر به خیابان‌های پشتی دوان‌دوان می‌رفتند. به گفته برخی شاهدان عینی در جوی و خیابان کفش‌های بسیاری جا مانده بود.
خیابان مهرآباد21 یکی از قدیمی‌ترین کوچه‌های محله و به اذعان اهالی پرتراکم‌ترین محدوده محله است. این کوچه قدمتی حدود 50سال دارد و تا همین چند سال پیش به نام ده‌متری سلمان شناخته می‌شده است. در حال حاضر این کوچه به نام «مهر» نام‌گذاری شده است. ابتدای کوچه از راسته اصلی مهرآباد شروع می‌شود و انتهای آن به بولوار الزهرا(س) می‌رسد. تقاطع این کوچه با بولوار الزهرا(س) مسدود شده بود که با اعتراض اهالی بازگشایی شد. در حال حاضر زمین این معبر، اختلاف سطح جالب توجهی با محله‌های هم‌جوار دارد که باعث سختی تردد وسایل نقلیه است.
شاید منطقی بود که خیابان شیخ طوسی3 را «کربلا» بنامند اما به‌احتمال زیاد، مسیر مردم به کاروان‌سرا بیشتر از سمت خیابان امام‌رضای2 بوده و درنتیجه این گذرگاه به نام کوچه کربلا مشهور شده است. از نگاهی دیگر، کاروان‌سرا در انتهای این کوچه قرار داشته است. روایت مشهور کوچه کربلا، راهی‌شدن کاروان‌‌های کربلا از یک کاروان‌سرای قدیمی است که الان اثری از آن نیست. هرچه هست، سرنوشت این دو کوچه چنان به هم گره خورده است که مردم در نشانی‌دادن به‌جای کوچه ضابط هم از نام کربلا بهره می‌برند. همراه با احمد دوستی و محمد حسن فرازی دو تن از کسبه قدیمی کوچه کربلا تاریخچه و حال این کوچه را مرور می کنیم.