«دارالذکر» و رواق مجاورش «دارالعزه» که با ۷۵ مترمربع کوچک‌ترین رواق حرم‌مطهر هم هست، روزگاری مدرسه علمیه‌ای بود که به مدرسه «علینقی‌میرزا» شهرت داشت؛ مدرسه‌ای که فعال‌نشده، متروکه شد!
مشهد قدیم از چهار محله اصلیِ پایین خیابان، بالاخیابان، عیدگاه و چهارباغ تشکیل می‌شده است که عموم هیئت‌های عزادار در روز‌های تاسوعا و عاشورا از این محلات حرکت می‌کردند و مقصد همه آنها به حرم ختم می‌شد.
محمدحسین اسلامی درباره عشق پدرش به اهل‌بیت (ع) می‌گوید: هنر ماندگار پدرم در حرم فقط بخشی از علاقه او به ائمه (ع) است. او شاعر آیینی بود و شعر‌های زیادی برای مناسبت‌های مختلف و برای ائمه (ع) سروده است.
دفن اموات در جوار بارگاه منور رضوی می‌تواند قدمتی به طول ۱۲۰۰ سال داشته باشد و شواهد تاریخی مربوط به آن، حدود هزار سال قدمت دارد. بعد از دفن پیکر مطهر امام‌رضا(ع)، این مکان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین اماکن مذهبی شرق ایران مورد‌توجه قرار گرفت.
سی‌سال از زمانی‌که رضا صادق‌زاده‌یزدی همراه همسایه‌شان راهی سفر شد تا کمکش آینه‌کاری کند، می‌گذرد. همین اتفاق او را پایبند این هنر کرد و تجربه‌های گوناگونی از آینه‌کاری در حرمین معصومین(ع) به‌دست آورد. او جزو آینه‌کاران حرم رضوی نیز هست.
مقبره شیخ محمد‌المقتدی کارندهی که با نام «مقبره پیر پالان‌دوز» شهره است، در بخش شمال شرقی حرم‌رضوی قرار گرفته و پیکر شیخ بزرگ طریقت ذهبیه در همین بنا به خاک سپرده شد.
خدمت در کشیک سوم، میراث اجدادی خاندان باغدار حسینی است. می‌گوید: خدمت موروثی یعنی اجداد ما در ازای چیزی که بخشیدند، فراشی حرم در کشیک سوم را گرفتند.