محبوبه حسین‌زاده می‌گوید: هشت‌ماهه بودم که پزشکان جوابم کردند. پدرم نذر کرد اگر عمرم به دنیا باشد، هر‌سال دهه آخر صفر برای زائران هر‌کاری که از دستش برمی‌آید، انجام بدهد.
ایوان شمالی صحن نو (آزادی) به ایوان «تلگراف‌خانه» شهرت دارد. دلیل این نام‌گذاری، قرار گرفتن تلگراف‌خانه و سپس مخابرات حرم‌رضوی در ساختمان مجاور این ایوان بوده است.
فاطمه‌خانم وقتی در بمب‌گذاری حرم دچار آسیب‌دیدگی از ناحیه پا شد، آن‌قدر وضعیتش وخیم بود که پزشکان می‌گفتند پا باید از بالای زانو قطع شود. او حالا بعد‌از گذشت ۳۱ سال هنوز روی هر‌دو پایش راه می‌رود.
ایوان غربی صحن نو (آزادی)، مشهور به ایوان طلای ناصری و ایوان طلای «دارالسعاده»، یکی از مشهورترین ایوان‌های حرم‌مطهر‌رضوی است که قدمت ساخت و تزیین آن به دوره قاجار باز می‌گردد.
بتول بهرامی از سال۱۳۸۱ که روزگار، همسرش را از او گرفت، قرار شبانه‌اش با حرم ترک نشده است. او نیمه‌شب راهی زیارت می‌شود و تا بعد‌از طلوع خورشید آنجا می‌ماند.
مدرسه حاج‌حسن‌خان (بهزادیه) و باقریه که هر‌دو اگر چه اکنون سال‌هاست که تخریب شده و به خاطره‌ها پیوسته‌اند، در زمان حیات، بخشی از میراث تاریخی این شهر بوده‌اند که از‌قضا نامشان در فهرست آثار‌ملی هم ثبت بود.
«ذوالفقار مهندس» در سال ۱۲۸۴ قمری یک نقشه از شهر مشهد کشیده که جزئیات بسیار زیادی از وضعیت ساختاری حرم و محیط شهری اطراف آن ارائه می‌دهد. او اولین ایرانی است که نقشه شهر‌های کشور را ترسیم کرده است.