حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین روح‌الله سعیدی با اطلاع از عمق گرفتاری‌ها و آسیب‌هایی که خانواده‌های تحت‌پوشش به آن دچار هستند، از ارتباط‌هایش برای کمک هر‌چه بیشتر به نیازمندان محله استفاده می‌کند.
در تقسیم‌بندی‌های شهری دو محله به نام‌های «مهرمادر» و «مهرمادر شمالی» به چشم می‌خورد که مردم هر دو محله را به نام «مهرمادر» می‌شناسند. نام «مهرمادر» پیشینه چندانی ندارد. تا اواسط دهه۷۰ این محله به «کوی وحدت» مشهور بود و کمی پیش‌تر از آن به نام «باغوی خواجه‌ربیع» شناخته می‌شد. اسناد تاریخی از این محدوده که بیشتر زمین زراعتی بوده، با نام «زیرکن» یاد کرده‌اند.
خدیجه پریوش، مسیری که برای عمل به انگیزه‌های خیرخواهانه‌اش انتخاب کرده، ایجاد مرکز مثبت زندگی خدیجه بوده است. او درباره خدمت به ۴۹۵خانوار تحت پوشش حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.
فاطمه خراسانی با کمک دوست هنرمندش، معصومه حشمتی، هر‌آنچه را در‌زمینه هنر نقاشی می‌دانند، به دیگران یاد می‌دهند و از این کار لذت می‌برند.
اسماعیل کشمیری می‌گوید: بچه‌های محله ما همیشه زمین‌های بایر را تمیز می‌کنند تا در همان‌جا، فوتبال و والیبال بازی کنند. شهرداری خیلی وقت است قول ساختن یک مجموعه ورزشی را داده است.
تا اواسط دهه۷۰ این محله میان مردم به «کوی وحدت» مشهور بود و کمی پیش‌تر از آن به نام «باغوی خواجه‌ربیع» شناخته می‌شد.
می‌گوید: این کار تنها باید از باغ مادری مولد اصلاح‌شده که عاری از هر گونه بیماری و آفت است، انجام شود. اینکه از کجای درخت مادری و چه پیوندکی تهیه می‌کنیم نیز در جثه، میزان بار و زمان باردهی نهال در آینده تأثیر دارد. بعد‌از پیوند‌زدن نهال، دوره شش‌ماهه خواب نهال می‌رسد.
خانواده‌ای که با صدای قرآن روزشان را شروع کنند حتما برکتی بزرگ نصیبشان می‌شود، شیوه‌ای که جمشید گریوانی در خانه پیاده کرد و حالا سه فرزند قرآنی نتیجه آن است. محمدمهدی گریوانی یکی از آن‌هاست، دوازده‌ساله و حافظ کل قرآن. صحبتش را با این عبارت شروع می‌کند: چشمم را در خانه‌ای باز کردم که پدر در حال ترتیل و قرائت قرآن بود. می‌توانم بگویم صوت قرآن همیشه در خانه ما بلند بود و من این لحن و آهنگ را دوست داشتم. از پنج‌سالگی آیه‌ها را با دقت گوش می‌کردم و به ذهن می‌سپردم. از اینکه می‌توانستم آیه‌های کوچک را یاد بگیرم و با ذوق بخوانم لذت می‌بردم.