با اینکه یک ماه از آغاز سال تحصیلی گذشته و دانش‌آموزان از حال و هوای تابستان خارج شده‌اند و طبق برنامه هر روز صبح ساعت7 در مدارس حاضر می‌شوند، ولی هنوز خانواده‌های زیادی نگران رفت‌وآمد دانش‌آموزان خود در محدوده الهیه منطقه12 هستند. یکی از چالش‌های مهم آموزش و پرورش ناحیه7 مشهد کمبود سرانه فیزیکی مدارس در محدوده الهیه است. منطقه12 منطقه‌ای جوان و رو به رشد است و ساخت‌وسازها باعث شده تا تراکم جمعیت هر سال در این محدوده افزایش یابد. ساخت‌وساز در بولوارهای جدید، جمعیت این محدوده را سالانه افزایش می‌دهد و این جمعیت در کنار فضاهای خدماتی نیاز به مکان‌های مختلف تفریحی و آموزشی دارد.
روز تربیت‌بدنی بهانه‌ای شد تا دنبال قدیمی‌ترین سالن ورزشی در منطقه8 برویم و درباره تاریخچه و هویت آن بنویسیم. اما پس از بررسی کتاب‌های هویتی متوجه شدیم بنای به‌ظاهر ساده مجموعه ورزشی هم‌جوار با دبیرستان فردوسی که این سال‌ها به‌دلیل کرونا سوت و کور مانده است، صد سال قبل اولین مکان ورزشی در مشهد بوده است. مکانی که به نقل از شماره 1700روزنامه خراسان «در اراضی دبیرستان که قریب سی هزار ذرع بودعملیات طراحی، باغچه‌بندی و تسطیح میدان‌های ورزشی آن انجام شد.
سعیده نظافتی می‌گوید: ما در شروع کار 10نفر بودیم که وقتی موضوع را با یکدیگر مطرح کردیم همه اعضا که از اهالی محله شریف بودند، استقبال کردند و خیلی زود کار راه افتاد. در شروع کار هم بسته‌های معیشتی و بهداشتی را برای خانواده‌های نیازمند تهیه کردیم.
در این مدت سه‌ساله به واسطه شیوع کرونا مدارس تعطیل بود، باوجوداین سعی کردیم با شناسایی خانواده‌های نیازمند، بسته‌های خوراکی و کمک‌تحصیلی را به دست دانش‌آموزان نیازمند برسانیم.
در طول حدود هفتاد سال، به واسطه دبستان ایوب نصیرزاده و دبیرستان جلیل نصیرزاده خاطرات شیرین زیادی برای هزاران نفر رقم زده است. حالا وقت صحبت که می‌شود، بسیاری از پدربزرگان در همراهی با نوه‌ها و فرزندان از آن روزهای شیرین سخن می‌گویند، خاطراتی که از تلاش، فداکاری و استقامت افرادی همچون مرحوم موثق عاملی برای ایجاد مدارس جدید در شهر مشهد شروع می‌شود. نقل است حضور اولین دانش‌آموزان در مدارس کاشانی 22 به سال 1329 بازمی‌گردد، زمانی که دبیرستانی به نام عاملی در مساحتی بالغ بر چهار هزار متر مربع بازگشایی شد.
گاهی بعضی‌ها می‌گفتند این عکس‌های سیاه که چیزی ندارد و من نقطه‌های‌ریزی را در عکس نشان می‌دادم که ستاره یا سیاره‌ای بودند. بعد از پایان دوره چهارساله دانشگاه، برای تدریس به مدرسه‌ای شبانه‌روزی در روستای کهلا منتقل شدم، روستایی در مرز قزوین و زنجان که روزهای آن زود شب می‌شد و من هم از خدا خواسته با دانش‌آموزان به رصد آسمان می‌نشستم. گاهی خانواده‌ها هم می‌آمدند و علاقه زیادی به این موضوع داشتند. اولین کاری که در این مدرسه کردم راه انداختن یک گروه نجومی بود. در هر دوره‌ای به نوعی ارتباطم با نجوم را حفظ کرده‌ام.
کوچه ادیب26 که با عنوان خیابان شهید راستی نیز نام‌گذاری شده است یکی از خیابان‌های پررفت‌وآمد در محله امامیه است. سمت راست این کوچه از ابتدا تا انتها را بوستان گلایل سرسبز کرده است و در ادامه به بولوار دکتر حسابی می‌رسد. به‌دلیل قرارگیری چند مدرسه دولتی و غیردولتی در این کوچه، آنچه بیش از همه به‌ویژه در مدت بازگشایی مدارس در این کوچه مشاهده می‌شود، حضور دانش‌آموزان و خانواده‌های آن‌هاست. نزدیکی به کلانتری قاسم‌آباد، مجموعه سینما سیمرغ، دانشگاه آزاد و اداره آب و فاضلات منطقه4 مشهد از ظرفیت‌های این معبر است.
کوچه پاسداران4 یا همان رازی1 کوچه‌ای یک‌طرفه است که به‌دلیل وجود دو اداره بازرسی صنعت و معدن و اداره آموزش و پرورش ناحیه3 همیشه ترافیک دارد و مکان پارک در آن به‌سختی پیدا می‌شود. از طرفی برخی برای رفتن به خیابان پاسداران و گذرنکردن از ترافیک خیابان چمران، ورود ممنوع می‌روند و توجهی به تابلو نمی‌کنند. قدیمی‌های محله که حدود پنجاه‌سال در اینجا ساکن بوده‌اند نام قدیمش را کوچه «کودکستان» می‌گویند و از خانه‌هایی با سقف‌های شیروانی برایمان تعریف می‌کنند.