محمد حداد یکی از سرشناسترین دوتارسازان مشهدی بود که از میان ما رفت و به «زابلی» مشهور بود. او پدر شانزده‌فرزند بود و نقش پررنگی در توسعه موسیقی مقامی خراسان داشت.
لرزش هر تار استرس‌هایت را فرومی‌نشاند و تو را در عالم موسیقی غوطه‌ور می‌کند. این سه‌تار سال‌هاست رفیق خوشی و ناخوشی محسن عاقل است؛ مدرس سه‌تارنواز محله جلال‌آل احمد که از نوجوانی با این ساز انس دارد.
ابراهیم قویدل دوتار زنی است که بخشی از خاطرات اهالی توس به شمار می‌آید. هر بار که به آرامگاه فردوسی می‌رویم، زیر سایه درختی نشسته و با صدای دل‌نواز دوتارش، آرام‌بخش شلوغی‌های پیشخوان است.
موسیقی تمام ثروت گروه «نوای سیستان و بلوچستان» است که بیشتر اعضای آن را افراد یک خانواده تشکیل می‌دهند. تمام گذشته و پیشینه و آینده آن‌ها. نقطه اتصال چند نسل!
هنر دوستان فرهاد هوشیار را با آهنگ «آفرینِ فردوسی» می‌شناسند؛ خواننده و نوازنده جوانی که تلاش می‌کند تا در دنیای علاقه‌اش یعنی موسیقی به آنچه می‌خواسته و می‌خواهد برسد.
وقتی نام پورعطایی یا گروه موسیقی بیدل به میان می‌آید ذهن‌ها به سمت غلامعلی پورعطایی و نواهای ماندگار او می‌رود و این افتخار بزرگی برای بازماندگان پورعطایی است.
با چند سال بالا و پایین پانصدسالی می‌شود که ۹ نسل از خانواده بزرگ «جوانمردی» بر حفظ و ترویج موسیقی مقامی دست دارند. این خانواده موسیقی را ارثی می‌دانند که از جد بزرگشان «جوانمرد جوانمردی» در خونشان روان شده و اکنون به نوید جوانمردی رسیده است.