مسجد صاحب‌الزمان (عج) که سال تاسیس آن به ۱۳۷۰ برمیگردد و جزو نخستین مساجد قاسم آباد به شمار می‌رود، درزمینه جذب نوجوانان و جوانان بسیار موفق عمل کرده است.
منطقه ۱۰
منطقه مهندسی‌ساز
قرارگرفتن در یکی از مبادی ورودی پرتردد شهر (بزرگراه آزادی)، آب‌وهوای مناسب، ساخته‌شدن معابر و ساختمان‌های منطقه براساس اصول و ضوابط شهرسازی، وجود قطعات به‌نسبت زیاد زمین‌های با کاربری فضای سبز و در نتیجه برنامه‌ریزی برای افزایش سرانه فضای سبز، منطقه ۱۰ را به منطقه‌ای خوش‌نشین و مملو از مجتمع‌های مسکونی تبدیل کرده است. این منطقه به‌دلیل در بر گرفتن تعداد زیادی از مجتمع‌های تفریحی آبی و استخر‌های سرپوشیده، به منطقه تفریح‌های آبی مشهد معروف شده است. ویژگی دیگر منطقه ۱۰ وجود مراکز درمانی مجهز مانند بیمارستان رضوی، بیمارستان عباس ناظران و... در آن است که به گردشگری سلامت در این منطقه رونق می‌بخشد. قرارگرفتن شهر سنگ و همچنین تعداد زیادی واحد صنعتی در این منطقه ظرفیت اقتصادی مناسبی را برای تولید و رونق اقتصادی در این منطقه ایجاد کرده است.
این منطقه با داشتن شماری از دانشگاه‌های مهم، یکی از قطب‌های علمی و دانشگاهی در مشهد است. در مساحت ۲۳۳۳ هکتاری منطقه ۱۰ شهرداری مشهد ۲۹۷ هزار نفر زندگی می‌کنند.
صدرا ایزدی آن‌قدر در کیوکوشین زبده و آب‌دیده شد که در همان سن کم وقتی پا به میدان مسابقات گذاشت، بیشتر حریفانش را در همان راند اول ناک‌اوت کرد.
حسین اخباری می‌گوید: روزی در حیاط مشغول پنبه‌زدن بودم که خانم صاحب‌خانه آمد و دخترهایش را از لای کمان پنبه‌زنی رد کرد.پس از یک ماه همان خانم با جعبه شیرینی آمد مغازه و گفت «خدا خیرتان بدهد، بخت دخترهایم باز شد.»
این انتظار برای اینکه کسی دچار مشکل شود و نتواند ادامه حیات دهد، خیلی دردناک بود. فکر کردن به این داستان باعث می‌شود یا خودت را ببازی و انگیزه‌ای نداشته باشی.
در ابتدای کوچه فلاحی ۳۸.۱۳، دو بوستان محلی قرار دارد که فضایی دلنشین و سبز برای اهالی به ارمغان آورده است. در این خیابان چهارمجموعه ورزشی روباز قرار دارد.
حدیثه هوشیار، گلر تیم فوتسال مشهد می‌گوید: چون جثه‌هایمان ظریف بود گرمکن و شلوارهایی به ما دادند برای همه ما بزرگ بود! شب قبل مسابقه تا صبح، همگی سوزن و نخ به دست داشتیم.
زهرا صومعه از اهالی محله امامیه است که به بیماری سرطان مبتلا و پس از چندسال درمان شد، جالب اینکه زهرا خانم در طول این سال‌ها از بیماری لاعلاجش بی‌خبر بود