کتابفروشی‌ها و کتابخانه‌ها؛ نماینده‌های فرهنگی مشهد 
علی باقرزاده بقای ادب، فرهنگ و علم بود 
یکتا ادیبیان، تنیسور نوجوان مشهدیِ راه‌یافته به مسابقات بین‌المللی است
این دختر قهرمان تاکنون در رقابت‌های بین‌المللی عمان، گرجستان، عراق، ترکیه و قطر شرکت کرده و مقام‌های متعددی برای کشور به‌دست آورده است.
وقتی اولین توپ‌هایش بر میز تنیس‌روی‌میز خانه‌شان فرود می‌آمد، فکرش را هم نمی‌کرد که پس‌از گذشت چند‌سال بتواند در مسابقات بین‌المللی توپ بزند و یکی از افتخارآفرینان کشور باشد.
یکتا ادیبیان نوجوان شانزده‌ساله در کمتر از هفت‌سال عمر ورزشی‌اش علاوه‌بر عضویت در تیم ملی توانسته است مدال‌های مختلفی مانند نایب‌قهرمانی رقابت‌های کانتندر عراق و مقام سوم مسابقات عمان را در کارنامه ورزشی‌اش ثبت کند.
پدر دخترش را کشف کرد
اگر بگوییم اولین کاشف استعداد یکتا، پدرش بوده است، بیراه نگفته‌ایم. جواد ادیبیان مانند هرپدری روزانه وقتی را برای بازی با دخترانش اختصاص می‌داد. برای همین مؤثرترین فرد در انتخاب این مسیر پدرش است.
جواد‌آقا برایمان تعریف می‌کند: من با دخترانم زیاد بازی می‌کنم. از مدرسه که می‌آمدند، پس از انجام تکالیفشان، با آنها والیبال، دارت و پینگ‌پنگ بازی می‌کردیم. حتی با اینکه خانه‌مان آپارتمانی بود، میز پینگ‌پنگ خریدم و عصر‌ها در خانه بازی می‌کردیم.
در این بازی‌ها یکتا به تنیس‌روی‌میز ابراز علاقه کرد و گفت که بدش نمی‌آید این ورزش را ادامه بدهد. پدر هم با شنیدن علاقه دخترش میز تنیس‌روی‌میز خریداری کرد و هر‌روز عصر، مبل‌ها را از داخل پذیرایی جمع می‌کرد و میز می‌گذاشت تا بچه‌ها بازی کنند. خودش هم با آنها بازی می‌کرد.
زهرا پوراسماعیل، مادر خانواده هم با یکتا در این مسیرهمراه بود و در نبود پدر او را به باشگاه می‌برد. او هیچ‌وقت به این مسئله اعتراض نکرد که چرا محیط خانه تبدیل به فضای ورزشی شده است.
با هر بُرد انگیزه‌ام بیشتر شد
علاقه یکتا سبب شد پدر برای کسب آموزش بیشتر، او را به کلاس‌های تنیس‌روی‌میز بفرستد. سال۱۳۹۶ زمان انتخاب مسیر این ورزشکار محله فرامرزعباسی بود. پس‌از هفت‌ماه بازی، مربیانش متوجه استعدادش شدند و به او پیشنهاد کردند وقت بیشتری برای این رشته ورزشی بگذارد و برای مسابقات آماده شود.
اولین تجربه حضور یکتا در مسابقات ورزشی، سال۱۳۹۷ در رقابت‌های نواحی آموزش‌وپرورش رخ داد.
او می‌گوید: همه‌چیز خیلی سریع اتفاق افتاد. ظرف هفت‌ماه آموزش، خودم را در مسابقات مدارس دیدم. اولین تجربه‌ام بود و استرس داشتم، اما ذوق و شوق و علاقه‌ام به این ورزش سبب شد بر استرسم غلبه کنم. با هر برد در بازی برای کسب موفقیت‌های بیشتر مصمم‌تر می‌شدم، اما می‌دانستم افراد قوی‌تر و حرفه‌ای‌تر از من نیز در این مسابقات حضور دارند. در مسابقات آن سال نواحی آموزش‌وپرورش مقام دوم را کسب کردم.
اولین حضور در تیم ملی
این برد و باخت‌ها سبب شد او بیشتر از قبل تلاش کند و توانایی‌های لازم را برای مسابقات کسب کند. این قهرمان مشهدی از سال۱۳۹۸ به‌طور جدی وارد عرصه مسابقات شد و طی این سال‌ها توانست عناوین مختلف کشوری را کسب کند.
سال ۱۴۰۰ تحولی دیگر در زندگی ورزشی او اتفاق افتاد. در پایان مسابقات دسته‌یک نوجوانان دختر، ادیبیان در جمع هشت‌بازیکن برتر قرار گرفت. او توانست در رقابت‌های انتخابی تیم ملی نوجوانان دختر شرکت کند. یکتای چهارده‌ساله در این مسابقات توانست به‌عنوان نفر دوم به پیراهن تیم‌ملی برسد و بعد‌از آن به مسابقات بین‌المللی کشور عمان اعزام شود.
این ورزشکار تیم‌ملی تعریف می‌کند: مسابقه کانتندر عمان، اولین تجربه‌ام در مسابقات برون‌مرزی بود. می‌دانستم برخی از حریفانم به‌دلیل تجربه‌ای که دارند، قوی‌تر از من هستند. دوری از خانواده و سطح بالای مسابقات سبب شده بود کمی مضطرب شوم، اما می‌دانستم نماینده مردم هستم و باید با همه وجود تلاش کنم. در مسابقات پس‌از رسیدن به جمع تنیس‌بازان پایانی در مرحله نیمه‌نهایی مقابل حریف هندی قرار گرفتم و با حساب ۳ بر یک، مغلوب او شدم و از صعود به فینال بازماندم و درنهایت به مدال برنز قناعت کردم.
پس‌از اولین تجربه مسابقات برون مرزی، یکتا در مسابقات کانتندر گرجستان، عراق، ترکیه، قطر شرکت کرده و مقامات متعددی برای کشور کسب می‌کند. او در سال‌های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ هم عضو تیم ملی بود.
نایب‌قهرمان مسابقات کانتندر عراق
یکتا ماه گذشته نایب‌قهرمان رقابت‌های کانتندر عراق شد. او به‌همراه سه ملی‌پوش دختر ایرانی در رده کمتر از هفده‌سال در مسابقات تنیس‌روی‌میز کانتندر جوانان سلیمانیه حضور داشت.
می‌گوید: در شروع رقابت‌ها در گروه سوم، با کسب دو پیروزی مقابل حریفانم، به‌عنوان نفر اول گروه به مرحله حذفی رسیدم. در مرحله یک‌چهارم‌پایانی ۳ بر صفر، بارین جمال از عراق را بردم و راهی نیمه‌نهایی شدم.
درنهایت عنوان نایب‌قهرمانی کانتندر سلیمانیه به ادیبیان، چهره جوان تنیس‌روی‌میز مشهد، رسید.
هدفم المپیک است
طی این سال‌ها تمام وقتش را برای تنیس‌روی‌میز گذاشته است و به گفته خودش هر روز از ساعت ساعت۹ تا ۱۲ و عصر ۶ تا ۱۰ شب تمرین می‌کند. هدفش رسیدن به المپیک است.
او توضیح می‌دهد: هریک از ما برای آینده‌مان برنامه‌ریزی می‌کنیم و می‌خواهیم به هدفی برسیم. من هم تلاش می‌کنم که بتوانم به مسابقات المپیک برسم و برای کشورم مقام کسب کنم. حتی علاقه‌ام به ورزش سبب شد برای مقطع دبیرستان رشته تربیت‌بدنی را انتخاب کنم تا بهتر در این مسیر حرکت کنم. دوست دارم در آینده رشته‌های فیزیوتراپی و فیزیولوژی را بخوانم و همین مسیر را ادامه دهم.
* این گزارش شنبه ۲۰ مردادماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۶۸ شهرآرامحله منطقه ۱ و ۲ چاپ شده است.
لینک کوتاه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
