زندگی ۳۰ ساله سعید دارات با ورزش هاپکیدو

 امیرخانی| هاپکیدو؛ ورزشی که به محض شنیدن نام آن ناخودآگاه ذهنمان به سمت هانیکو رفت و یاد این جمله معروفش افتادیم: «زندگی منشوری است در حرکت دوار...»  وقتی این را با دارات مربی رزمی کار محله‌مان که در رشته تخصصی هاپکیدو فعالیت می‌کند در میان گذاشتیم او هم لبخندی زد و گفت تا به حال این طور فکر نکرده بودم، اما شاید این شباهت اسم خیلی هم بی معنا نباشد! چرا که می‌توان گفت: «هاپکیدو دریچه‌ای است به سوی داستان زندگی، دریچه‌ای که می‌تواند زندگی خیلی‌ها را تغییر دهد.»

سعید دارات هنوز یک ماه بیشتر نشده که به محلۀ ما آمده است؛ اما با کمک دوستش قصد دارد روز‌های خوبی را برای علاقه‌مندان به ورزش رزمی و دفاع شخصی هاپکیدو در الهیه رقم بزند.

دارات متولد ۱۳۵۶ است و از سال ۱۳۷۳ که رشتۀ هاپکیدو در ایران پایه‌گذاری شد، دو دستی آن را چسبید و تاکنون با این رشته درگیراست. قبل از آن در رشتۀ شوتوکان فعالیت می‌کرده، اما با مشاهدۀ هاپکیدو و ریزه‌کاری قشنگی که در این رشته وجوددارد، جذب آن می‌شود.

از آن زمان بیش از ۲۰ سال می‌گذرد و حالا به قول خودش، ورزش در گوشت و خونش دویده و بدون آن نمی‌تواند زندگی کند؛ «از سال ۱۳۶۸ شروع کردم و بعد از آن تمام درس و زندگی‌ام شد ورزش. گاهی هم‌زمان در کلاس چند استاد شرکت می‌کردم، اما واقعا خستگی را احساس نمی‌کردم و لذت می‌بردم.»

در حال حاضر تنها دغدغۀ کاری دارات ورزش و آموزش آن است. انتخاب ورزش به‌عنوان شغل در زمانۀ ما با وجود کم‌توجهی‌هایی که به آن می‌شود و گرانی‌ها و سختی‌های زندگی شهری واقعاً دل شیر می‌خواهد، اما نگاه دارات این‌گونه نیست؛ «مشکلاتی مثل اجاره‌خانه و دیگر هزینه‌ها برای همه هست، اما روزی ما را خدا می‌دهد.

من تلاش خودم را می‌کنم و تا الان هم لنگ نمانده‌ام. بعضی‌ها با یک حکم یا کمربند و لباس، وارد ورزش می‌شوند و با کلاس‌های مختلف کلی پول به جیب می‌زنند، اما من همیشه سعی‌کرده‌ام درست و صادقانه عمل کنم و خود ورزش برایم مهم باشد. بار‌ها پیش آمده که نوجوانی به‌دلیل مشکلات مالی والدینش تصمیم گرفته دیگر به کلاس نیاید ولی من رایگان او را آموزش داده‌ام.»   

ورزش پلیسی

هاپکیدو یکی از پرطرفدارترین هنر‌های رزمی کره‌ای است که در سراسر دنیا با استقبال بسیاری روبه‌رو است. این رشته هنر رزمی‌سنتی کره است که بر دفاع بیشتر از حمله تمرکز دارد.

برای همین جزو رشته‌های دفاع شخصی محسوب می‌شود. الان پلیس کشورمان و بسیاری از نیرو‌های امنیتی در دیگر نقاط دنیا آن را آموزش می‌بینند. مشهد همیشه جزو شهر‌های پیشرو در این رشته بوده و همیشه قهرمانانی در کشور داشته است.  

سعید دارات هم یک مقام دومی و سومی کشور در دفاع شخصی کسب کرده است، به علاوۀ سه دوره قهرمانی و دو دوره کسب رتبۀ دوم کشور در مبارزات رینگ.   

مرام و اخلاق ورزشی

اخلاق در کلاس‌های او اهمیت زیادی دارد. خبری از توپ و تشر نیست و رفاقت حرف اول را می‌زند. در کلاس‌های او از بچۀ هفت‌ساله تا مرد ۵۰ ساله شرکت می‌کنند و از ورزش لذت می‌برند؛ «هدف ورزش رزمی سلامت است، نه ابزاری برای قدرت‌نمایی.

برای همین به شاگردانم همیشه می‌گویم باید خودشان را بسازند. شاگردی داشتم که خیلی سرکش و پرخاشگر بود، اما بعد از گذشت مدتی، تواضع خاصی در اخلاقش نمایان شد. این نتیجۀ ورزش کردن در محیطی سالم است. با افرادی که سن بیشتری دارند، مراعات می‌کنم و دوست ندارم به کسی فشار بیاورم.»

برای همۀ ما پیش آمده که شاهد نزاع و درگیری باشیم. او بار‌ها از توانایی خود نه برای آزار و اذیت بلکه برای تمام کردن دعوا استفاده کرده است؛ «یک بار دو موتورسوار کیف یکی از خانم‌های همسایه‌مان را زدند. من هم با ماشین دنبالشان کردم و توانستم به آنها برسم.

یکی از آنها از زیر صندلی موتور قَمه‌ای را بیرون آورد و به سمتم حمله‌ور شد. هرچند توانست با قمه آسیب کمی به من برساند و زخمی‌ام کند، اما کیف را پس گرفتم. چند وقت پیش هم دیدم دو جوان پیرمردی را به قصد کشت می‌زنند.

رفتم و آن دو جوان را از پیرمرد بیچاره جداکردم و بعد هم تحویل پلیس دادمشان. داستان از این قرار بوده که پیرمرد بیچاره در خیابان آرام رانندگی می‌کرده و آن دو جوان هم پشت سرش معطل شده بودند، برای همین به پیرمرد فحش داده و او هم ناراحت شده بود و خلاصه باهم درگیر شده بودند. اگر دیرتر می‌رسیدم مطمئنم آسیب جبران‌ناپذیری به پیرمرد وارد می‌شد.»   

خبری خوش برای علاقه‌مندان به ورزش رزمی

دارات نزدیک به ۱۵ سال است که در کسوت مربی به دیگران آموزش می‌دهد و از هر فرصتی برای آشناکردن مردم با رشته‌اش استفاده‌می‌کند. علاوه بر همسرش که به‌تازگی وارد این رشته شده، در همین مدت کوتاهی که به محلۀ ما آمده، صاحب‌خانه و یکی از بنگاه‌دار‌های افسریه را علاقه‌مند کرده تا در کلاس‌هایش شرکت کنند؛ «خود من هم ساعت ۸ شب به بعد جرئت نمی‌کنم پیاده در بولوار خانه‌مان راه بروم.

دارات نزدیک به ۱۵ سال است که در کسوت مربی از هر فرصتی برای آشناکردن مردم با رشته‌اش استفاده‌می‌کند

هم تاریک است و هم بسیار خلوت. چند روز پیش در افسریه زورگیری شده بود. البته با کمک دوستم حسین سلیمانی نتوانستند آسیبی به آن فرد بزنند و فرار کرده بودند. بعد از آن وقتی با یکی از بنگاه‌دار‌های افسریه از رشته‌ام و قابلیت‌های آن در چنین مواقعی مثل زورگیری گفتم، بسیار علاقه‌مند شد تا آموزش ببیند.»

و اما خبر خوش اینکه اهالی الهیه هم می‌توانند از کلاس هاپکیدو سبک KSB استفاده کنند.

سعید دارات به همراه دوستش حسین  سلیمانی قرار است روز‌های فرد در سالن ورزشی الهیه از ساعت۲۰:۴۵ تا ۲۲:۱۵ به علاقه‌مندان آموزش بدهند.

پیشنهاد این کار را حاج‌آقای سیستانی، امام جماعت مسجد امام رضا (ع) داده است؛ «وقتی برای حاج‌آقا از رشتۀ هاپکیدو گفتم، خیلی خوشش آمد. می‌گفت خودش هم قبلاً تکواندو کار می‌کرده است.

بعد هم از ما خواست کلاس را راه بیندازیم و قول داد اولین نفری که در کلاس ثبت‌نام کند خودش باشد! با پیگیری‌ها و هماهنگی‌هایی که انجام داده‌ایم، قراراست کلاس با بچه‌های مسجدی شروع شود.»

دارات و استادش وحید اسحاقی به همراه دیگر مربیان هاپکیدو قصد دارند این رشته روزی به صورت همگانی دربیاید. برای همین دارات بار‌ها به اداره‌ها و سازمان‌های مختلف اعلام آمادگی کرده که به‌صورت رایگان به کارمندانشان آموزش بدهد. الان حدود ۳ هزار آقا و هزار و ۵۰۰ خانم در این رشته فعال هستند.


* این گزارش پنج شنبه، ۱۴ آذر ۹۲ در شماره ۴۴ شهرآرامحله منطقه ۱۲ چاپ شده است.