شعر، شیرینی زندگی ریحانه قناد است

پوریا شکیبی| یکی از ویژگی‌های منطقۀ ۴ مشهد را می‌توان شاعران پرآوازۀ آن ازجمله علی‌محمد مؤدب، محمدحسین جعفریان، سیدحسن مبارز و... دانست؛ افرادی که از همین منطقه شعر و شاعری را آغاز کردند و حال می‌توان از آن‌ها به‌عنوان شاعران بزرگ ایران یاد کرد.

شاعران زیادی هم وجود دارند که طبع شاعرانه و قطعاً آیندۀ بسیار خوبی دارند و این‌هم مایۀ افتخار یک منطقه است. در این گفتگو با ریحانه قناد، شاعر ۱۹ سالۀ محلۀ ایثار، همراه شدیم.

ریحانه با اینکه ۱۹ بهار از زندگی خود را سپری کرده، شعر‌های زیادی سروده است. اولین شعر او به ۱۰ سالگی‌اش برمی‌گردد. او دراین‌باره می‌گوید: «برای اولین‌بار در سال ۱۳۸۸ قطعه‌شعری در وصف امام زمان (عج) سرودم و برای مادرم خواندم.

مادرم من را تشویق کرد. سپس به معلمم خواندم و در انتها همین شعر را در مسابقه‌ای که ازسوی آموزش‌وپرورش برگزار می‌شد خواندم که خداراشکر مقام آوردم.

بعد از این مسابقه انگیزۀ مضاعفی در من ایجاد شد و شعر را به‌صورت جدی ادامه دادم و درحال‌حاضر بیش از ۶۰۰ بیت شعر با موضوعات مختلف سروده‌ام».  

ریحانه‌خانم معتقد است با سرودن شعر می‌توان حرف‌های نگفته را گفت و روح انسان را بیدار کرد. وی ادامه می‌دهد: «شعرسرودن را یک هدیۀ الهی می‌دانم و همیشه سعی کرده‌ام شعری بگویم که با مخاطب ارتباط برقرار کند و البته روان و دلنشین باشد. با شعر اجتماعی می‌توان صدا و حرف‌های مردم را منعکس کرد و در جامعه تأثیرگذار بود».  

شاید خیلی از هم‌سن‌وسال‌های ریحانه سرگرم در فضا‌های مجازی و... باشند، اما او نهایت استفاده را از اوقات‌فراغتش می‌کند. این شاعر منطقۀ ما می‌گوید: «بهترین تفریح من مطالعۀ کتاب است. ب

یشتر کتاب‌های ادبیات و روان‌شناسی مطالعه می‌کنم. بسیاری از کتاب‌های شاعران نامی ایران را خوانده‌ام. بیشتر از اشعار شاعرانی همچون مولانا، حافظ، فاضل نظری و سهراب سپهری الگو می‌گیرم».  

خانم قناد امسال در کنکور سراسری شرکت کرده و حال منتظر نتیجۀ آزمونش است. او تصمیم دارد رشتۀ حقوق یا ادبیات را ادامه دهد و در کنار آن شعر هم بگوید.

او در ادامه می‌گوید: «شعرگفتن و شعرخواندن همیشه و همه‌جا به من آرامش خاصی می‌دهد، چراکه با آن ارتباط برقرار می‌کنم. شعر جزئی از من است و تمام تلاشم را می‌کنم تا دراین‌زمینه موفق باشم».  

خانم قناد، انتظاراتی از مسئولان دارد. او می‌گوید: «از مسئولان خواهشمندم به شاعران اهمیت بیشتری بدهند و به رشتۀ علوم‌انسانی که پایۀ همۀ علوم است، بها داده شود و فضای کافی را برای شکوفاشدن آن‌ها مهیا کنند».  

در پایان این گفتگوی کوتاه، ریحانه‌خانم ضمن سرودن اشعاری، به آرزوی خودش اشاره می‌کند و می‌گوید: «تاکنون زحمات زیادی برای شعرهایم کشیده‌ام. آرزویم این است که به‌زودی همۀ اشعارم تجمیع شود و در قالب کتابی منتشر کنم».

یه دنیا غصه تو چشمام نهفته

دلم دریای حرفای نگفته

دلا امن یجیبی را بخوان تا

بازم بیدارشن چشمای خفته

یه عمر مهربونی حرفمون هست

غبار کینه رو دل‌ها نشسته

بگو لا تقنطوا من رحمت ا...  

بدون نیلوفر از مرداب رسته

دلو سمت نگاهت می‌شه پل زد

مگه می‌شه کسی یادت نیفته؟

* این گزارش در تاریخ ۲۹ مرداد سال ۱۳۹۶ در شماره ۲۵۸ شهرآرامحله منطقه ۴ چاپ شده است.