جوان و بیادعا هستند، خودشان را خادم مردم میدانند و جزو افتخاراتشان است که در طول 9سال کاریشان، نهتنها رقمی بابت کارشان دریافت نکردهاند؛ بلکه همیشه خودشان هزینههای جانبی را پرداخت میکنند. نمیشود ساکن محله طرق باشید و رسانه مرتبط با این محله را در فضای مجازی نشناسید. رسانهای که چند سالی میشود بهدلیل افزایش هزینه کاغذ از بین مردم جمع شده وحالا با نام «طریق طرق» در فضای مجازی انعکاس مییابد.
علی بلالی سیساله، مدیرمسئول این نشریه، لیسانس فناوری اطلاعات دارد و جزو بنیانگذاران این نشریه است. او درباره راهاندازی این رسانه محلی توضیح میدهد: «در حوزه نشریه، تجربه مختصری در دانشگاه کسب کردم، بعد از فارغالتحصیلی و کاهش فعالیتهای دانشگاه به اتفاق دوستانم تصمیم گرفتیم نشریهای برای معرفی محله طرق داشته باشیم. »
او با اشاره به این موضوع که در آنزمان بیشتر رسانهها مشکلات را به محلات حاشیهای نسبت میدادند میگوید: «همان ابتدا شروع کردیم به معرفی پتانسیلها و هویت محله طرق که شامل مکانها، خاطرات افراد و هویت محله میشد. اولین نشریه را به یکی از دوستانم دادم تا صفحهآرایی کند، اما پس از آن تمام کارهایش را خودمان انجام میدادیم.
اکنون میتوانیم ادعا کنیم 80درصد ساکنان طرق نشریه ما را به نام«طریق طرق» می شناسندکه در گذشته به نامهای «طرق» و «گروه طرق» بود
آنزمان با کمک مردم محله حدود 2هزار نسخه چاپ میکردیم و با توزیع در سوپرها، مساجد و مکانهای شلوغ این نشریه محلی به دست مردم میرسید. اکنون میتوانیم ادعا کنیم 80درصد ساکنان طرق نشریه ما را به نام«طریق طرق» می شناسندکه در گذشته به نامهای «طرق» و «گروه طرق» بود. »
بلالی ادامه میدهد: «با افزایش قیمت کاغذ و نداشتن پشتوانه مالی، مجبور شدیم اخبارمان را فقط در فضای مجازی منعکس کنیم و تاکنون هم بازخوردهای خوبی داشتهایم. از ابتدای کارمان تاکنون حدود 40الی 50نفر با ما همکاری داشتهاند. »
ایمان صغیرا سیساله، لیسانس مهندسی پزشکی، از ابتدا به عنوان سردبیر و طراح با این نشریه همکاری داشته است. هر چند این گروه دوره آموزشی ندیدهاند، اما تلاش میکنند تا با مطالعه تواناییهایشان را افزایش دهند. صغیرا میگوید: «تمام گروه ما بومی محله هستند و دورهای ندیدهایم، اما با توجه به توانایی بچهها کار را تقسیم کردهایم. نیروها را از طریق فراخوان در نشریه و فضای مجازی جذب کردهایم.»
او ادامه میدهد: «ابتدا صفحات مختلف داشتیم که در آنها به ظرفیتهای محله میپرداختیم. زمانیکه بحث حاشیه شهر فراگیر شد و مسئولان توجه بیشتری به این مسئله کردند؛ ما هم سعی کردیم مشکلات حاشیهنشینی را بررسی کنیم و بحث را به سمت مسئولان بردیم تا در کنار معرفی محله، مشکلات مردم هم سریعتر حل شود که خوشبختانه موفق بودهایم. »
صغیرا رمز موفقیتشان را هم همین اعتماد و پیوستگی کارشان میداند و میگوید: «خوشبختانه مردم و مسئولان ما را رسانه اول طرق میشناسند و همراه ما هستند و جواب سؤالاتمان را میدهند. »
فاطمه ارژنگی بیستوهفتساله است و لیسانس کتابداری و اطلاعرسانی دارد. او مدت سهسال است در مجموعه طریق طرق با سمت خبرنگار و طراح فعالیت میکند. آشناییاش از طریق نشریههایی بود که در محله توزیع میشد و رقبتش برای کمک به مشکلات محله سبب شد تا وارد گروه تحریریه شود.
به گفته خودش از زمان حضورش، گروه بانوان قویتر شده است. وی درباره کارش میگوید: «در حال حاضر اخبار را در فضای مجازی بارگذاری میکنیم. هم خودم دنبال خبر هستم و هم هر سوژهای که پیشنهاد بدهند کار میکنیم. نکته مهم در کار ما علاوهبر پیگیری مشکلات از سوی مسئولان، اطلاعرسانی درباره توانمندی بانوان محله است تا بتوانیم در بحث کارآفرینی و اشتغالزایی آنها را حمایت کنیم.»
علیاصغر حامدی هجدهساله کوچکترین عضو گروه است که طی دوسال فعالیتش همه از او راضی هستند. آنطور که خودش میگوید از چهاردهسالگی با این نشریه آشنا شده است، هر چند میخواهد در آینده معلم شود، اما از شانزدهسالگی بهدلیل حس مسئولیتپذیریاش عضو این نشریه میشود.
در کنارش توانستهایم یادبود 120شهید محله محتوایی تهیه و در فضای مجازی منتشر کنیم که با استقبال خانواده شهدا روبهرو شد
حامدی میگوید: «برای پوشش اخبار محله طرق و ایوان طرق آن را بر اساس خیابانهای اصلی تقسیمبندی کردهایم و هر یک مسئول یک قسمت هستیم. با آقای اکبرپور روابط عمومی نشریه صحبت کردم و وارد این گروه شدم. من در تولید محتوا همکاری میکنم و خوشبختانه تاکنون مشکلات مردم را حل کردهایم.
در کنارش توانستهایم یادبود 120شهید محله محتوایی تهیه و در فضای مجازی منتشر کنیم که با استقبال خانواده شهدا روبهرو شد.» دیگر اعضای گروه که در این نشریه همکاری میکنند برای مصاحبه حضور نداشتند.
امین رضایی بیستوهشتساله، کارشناس ارشد عمران است. او نیز از ابتدای تأسیس نشریه همراه گروه بوده و در حوزههای مختلف مطلب مینوشته است. در حال حاضر در کنار تولید محتوا، مسئول بخش نیکوکاری نیز هست.
رضایی با اشاره به این موضوع که نشریهشان فقط مختص انعکاس اخبار نیست و بهدنبال رفع مشکلات مردم محله هم هستند میگوید: «در طی این سالها نیازمندان محله را شناسایی کردیم و مدت چهارسال است که در فضای مجازی گروهی شبیه خیریه تشکیل دادهایم و مخاطبانمان ما را حمایت میکنند. »
وی ادامه میدهد: «با اعتمادی که در بین مردم به دست آوردهایم هر زمان فراخوان میزنیم، بدون آنکه پرسشی داشته باشند کمک میکنند. یکی از دلایل جلب اعتماد این است که جزئیات کارهایمان را اطلاعرسانی و شفافسازی میکنیم.»
بلالی، مدیر مسئول نشریه، میگوید: «مردم به ما لطف دارند و همه جا همراه ما بودهاند، اما افرادی هم هستند که دربرابر کار ما موضع میگیرند. ما از طرف هیچ مجموعهای حمایت نمیشویم و اختصاص بودجه به ما صفر است، چون تریبون کسی نیستیم.» او ادامه میدهد: «ما برای تجهیزاتمان مجبور شدیم وام بگیریم و این هزینه را از جیب خودمان پرداخت میکنیم.
با وجود اینکه در محله طرق سازمانهای درآمدزایی داریم هیچ یک حاضر به حمایت از ما نشدهاند. تمام اعضای گروه ما تحصیلکرده هستند و از روی بیکاری نیست که اینجا فعالیت میکنند؛ هر کجا که کار کنند برایشان خروجی دارد، اما دغدغهمندیشان سبب حضور در این مجموعه شده است.
متأسفانه گاهی تهدید به شکایت هم میشویم. معدود مسئولانی هستند که طرفدار ما باشند ما صدای مردم هستیم و انتقادهای مردم را اطلاعرسانی میکنیم، مسئولان توقع نداشته باشند حس مطالبهگری در ما نباشد. »