مجتمع فرهنگیان دیگر معلم ندارد اما هنوز بافرهنگ است

اکنون در این مجتمع هیچ معلمی ساکن نیست، اما نام فرهنگیان که دو دهه پیش برایش انتخاب شده، هنوز روی آن مانده است. البته این نام با فضای مجتمع بیگانه نیست. زیرا بیشتر اهالی، فرهنگ آپارتمان‌نشینی را رعایت می‌کنند و به فکر آسایش و آرامش یکدیگر هستند.

این مجتمع مسکونی پس از «طاش» و «سامان» سومین مجمع مسکونی محله الهیه و این محدوده از شهر محسوب می‌شود؛ مجموعه‌ای که با وجود تغییر یکی‌دو نسل از ساکنان، هنوز فضایی صمیمی دارد.

مطلب مرتبط روایت یکی از نخستین ساکنان الهیه از آوردن امکانات به محله

به نام فرهنگیان، به کام همه اقشار

سال ۱۳۸۰ کار عمرانی برای احداث مجتمع فرهنگیان طرقبه آغاز شد؛ مجموعه‌ای مسکونی که به‌صورت سهامی برای فرهنگیان شهرستان طرقبه ساخته شد و در سال ۱۳۸۱ اولین ساکنان آن از راه رسیدند. ساکنان از همه اقشار بودند. زیرا شرکت سرمایه‌گذار با نظر فرهنگیان عضو، سهام مجتمع را فروخت تا اقشار مختلف نیز بتوانند ساکن آن شوند.

این مجتمع مسکونی که حالا در حاشیه بولوار اقدسیه واقع شده، در پنج بلوک ساخته شده است. هر بلوک چهار طبقه سه‌واحدی دارد و واحد‌ها از ۵۵ تا ۸۵ مترمربع ساخته شده‌اند. فضای بیرونی مجتمع با آجر‌های سفالی نماسازی شده است. طبقه همکف هم در زمان افتتاح به‌صورت پیلوت باز بود که بعدتر به همت ساکنان با در و دیوارکشی احاطه شد.

در دو دهه اخیر اهالی مجتمع به‌واسطه دغدغه‌هایی که درباره محل زندگی‌شان داشته‌اند، از کف‌سازی مجتمع گرفته تا فضاسازی محوطه و نصب نرده پله و تزیین باغچه‌ها را خودشان سامان داده‌اند.

آغاز رفاقت‌ها از حیاط مجتمع

اولین ساکنان مجتمع خاطرات متفاوتی از این بنا دارند؛ ازجمله جواد شیری که جزو اندک‌ساکنان اولیه به‌شمار می‌رود و اینجا مانده است. او می‌گوید: اولین ساکن اینجا آقای خدابخشی‌نامی بود که بعد دوسه‌سال رفت. بعد آقای رسولی آمده بود و بعد هم ما! اینجا بیابان بود و برهوت. اول زن و بچه با من حرف داشتند که برای چه اینجا خانه خریدی. بعدتر که آباد شد، اعتراضشان کم شد.

همدلی اهالی باعث شده است همه برای ایجاد ساختمانی امن و آرام با هم همراه شوند

او ادامه می‌دهد: یکی از خاطرات ما مربوط به شب‌های سرد پاییز و زمستان بود. یادم هست چندنفر از مرد‌های همسایه یک حلب خالی روغن داشتیم که داخلش چوب می‌ریختیم و در حیاط آتش روشن می‌کردیم، می‌نشستیم از زندگی و کار صحبت می‌کردیم. همان دورهم‌نشستن با همسایه‌ها باعث رفاقت‌های باصفا و طولانی شد.

رضا کمالی هم که از ساکنان نسل دوم است، می‌گوید: انشعابات آب و برق و گاز اینجا هم داستان دارد. مثلا لوله آب اینجا مستقیم وصل شده بود به شاه‌لوله؛ نه کنتوری بود و نه کنترل فشاری. بعضی وقت‌ها که شیر را باز می‌کردیم، فشار آب می‌خواست شیر را از جا بکند.

امنیت و آرامش با همدلی همسایه‌ها

گذر زمان باعث شده است مجتمع فرهنگیان تقریبا از همه ساکنان سابق خالی شود؛ چنانچه بیشتر ساکنان کنونی در همین ۱۰ سال اخیر وارد این مجموعه شده‌اند و البته روابط صمیمی و دوستانه‌ای بین آنها شکل گرفته که منشأ خیر برای همه همسایه‌هاست. نگین کامه‌برزویی می‌گوید: من هفت‌سال است در این مجتمع زندگی می‌کنم. ساختمانش قدیمی است، اما بیشتر ساکنان جدید هستند و روابط عمیق و دوستانه بینشان برقرار است. به‌دلیل همین دوستی‌هاست که توانسته‌ایم صندوق قرض‌الحسنه راه بیندازیم و به هم کمک کنیم.

مینا مرادحصاری هم دیگرساکن مجتمع است که هم‌جواری با همسایه ها‌ی مردم‌دار را مایه آرامش می‌داند و می‌گوید: همدلی اهالی باعث شده است همه برای ایجاد ساختمانی امن و آرام با هم همراه شوند. به این دلیل است که با وجود عمر بیست‌ودوساله مجتمع، وضعیت عمومی آن از خیلی از مجتمع‌های نوساز بهتر است.

* این گزارش پنج‌شنبه ۲۲ آبان‌ماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۱۷ شهرآرامحله منطقه ۱۱ و ۱۲ چاپ شده است.