سالن ورزشی متحد اوقات فراغت جوانان نوکاریز را پر کرده است 
برج و باروی قرقی چندصدسال محافظ اهالی بود 
بچه‌های گلشهر مدال‌های طلای کاراته را درو می‌کنند
همه چیز از هیاهوی بچه‌های فرهنگی منطقه شروع شد. شور و اشتیاق حسن صالحی، کارشناس تربیت‌بدنی برای تقدیر از قهرمانانی که ۱۳مدال طلای کشوری را به نام منطقه کرده بودند و افتخار تصاحب مدال‌های رنگین نقره و برنز را هم در کارنامه ورزشی داشتند؛ «قهرمانی به نام بچه‌های گلشهر». این خبر دهان‌به‌دهان می‌چرخد و می‌رسد به یک نیم‌روز ابری در دفتر کوچک ما.
قرار گفت‌و‌گو با سید‌غلامرضا سعادتی، مربی تیم کاراته گلشهر پس‌از چندبار پس‌وپیش شدن، در دفتر منطقه هماهنگ می‌شود. سعادتی تمایل چندانی برای بگیر‌وببند‌های یک مصاحبه مطبوعاتی ندارد و ترجیح می‌دهد مثل همه سال‌های رفته، قهرمانی‌هایش در گمنامی، پنهان بماند. اینها را هم صالحی می‌گوید و تعریف می‌کند دیوار خانه غلامرضا پر از مدال‌های ریز و درشت است.
شروع‌کننده مصاحبه به روال همه گفت‌و‌گو‌ها من هستم.
- موفقیت بزرگی است و جای تبریک دارد، آقای مربی.
پاسخ، سکوت است و لبخندی کوتاه و کم‌رنگ که مجبورم می‌کند سخنانم را ادامه دهم.
- این بهترین پاداش برای چند سال کار مداوم و پیگیر یک مربی است. مگر نه؟
منتی نیست. هیچ‌وقت چشمداشتی از کسی ندارم و نخواهم داشت و حتی منتی بر سر کسی؛ چون می‌دانم بچه‌های پایین‌شهر همت و پشتکار و استعداد دارند و همه این فاکتور‌ها برای رسیدن به قهرمانی لازم است و کافی. سعادتی حالا آمادگی بیشتری برای حرف‌زدن دارد؛ او از دل همین محله است و سخت دغدغه‌شان را دارد. نمی‌داند چطور و از کدام‌یک از آنها بگوید که دیگری دلگیر نشود و حق مطلب گفته شده باشد.
اخلاق حرف اول را می‌زند
در مرام ورزشی آنها اخلاق همیشه حرف اول را می‌زند و او خود را ملزم می‌داند قبل‌از هر چیز به این اصل متکی باشد. ورزشکار به اخلاقش زنده است.
قهرمان استان، مربی برتر
غلامرضا متولد ۱۳۵۵ است و از سال۶۷ به‌صورت حرفه‌ای در رشته کاراته فعالیت می‌کند. هشت دوره قهرمانی استان را در کارنامه ورزشی دارد با عنوان مربی برتر در سال۱۳۷۸.
پدر و مادر غلامرضا فکر نمی‌کردند این حرکات بخواهد برای کسی آب و نان شود. در فلسفه هم‌نسلان آنها چرخ زندگی فقط با زور بازو می‌چرخید؛ همین و بس، اما حالا غلامرضا مشتاقانه راهی دیگر را دنبال می‌کند. مسیری که دیوار‌های اتاقش را پر از قاب‌های ریز و درشتی کرده است که ورزش و کاراته در همه آنها حرف اول را می‌زند. هیچ‌وقت آرزوی مدال‌های جهانی را نداشته است، اما مهارت بچه‌های باشگاه در انجام حرکات تکنیکی و حرفه‌ای، آرزوی همیشگی‌اش بوده است.
حالا با کمربند مشکی خط طلایی «شیهان» شده است
بچه‌های باشگاه گلشهر روی سکوی قهرمانی
غلامرضا یک مربی است؛ اخلاقی و با‌تکنیک. می‌داند کارگر‌جماعت زمانی برای ورزش و این برنامه‌ها ندارد. او انتظار ندارد خانواده‌های کارگری برای کشف استعداد‌های خاص سرمایه‌گذاری کنند؛ بنابراین تاجایی‌که بتواند، خودش مایه می‌گذارد و لذتش را می‌برد که بچه باشگاه او بتواند روی پله قهرمانی بایستد.
او مربی است و تمام تلاشش را دارد چیز‌هایی را که آموخته به بهترین نحو آموزش دهد. اولین‌باری را که بچه‌ها «سنسی» صدایش می‌زدند، به یاد ندارند، اما حالا با کمربند مشکی خط‌طلایی «شیهان» شده است. بچه‌ها مدام شیهان صدایش می‌کنند.
مدال بچه‌ها، بهترین پاداش
مرور کارنامه پرکار او نشان می‌دهد کاراته تمام عشق اوست و تمام هدف‌های آینده‌اش بر‌اساس برنامه‌ریزی برای بهترین‌شدن در این رشته دنبال می‌شود، اما وقتی بچه‌ها مدال می‌آورند، بیشتر به او می‌چسبد. این بهترین پاداش برای اوست. موفقیت بچه‌ها لذت دارد و به آدم می‌چسبد.
غلامرضا سعادتی حالا هم مسابقه می‌دهد و هم مدیریت می‌کند و هم یک مجموعه ورزشی را می‌چرخاند که اعضای آن، بچه‌های آوینی و گلشهر و همین محدوده هستند؛ بچه‌هایی که
خیلی هایشان مجبورند کار کنند، درس بخوانند و اگر وقتی ماند، به ورزش بگذرانند.
به بچه‌ها نزدیک می‌شوم
کار با بچه‌ها حس‌وحال خاصی دارد. وقتی با آنها سر‌وکار داری، باید خودت را به آنها نزدیک کنی، شبیه آنها شوی، با همان حال‌وهوای کودکانه. به‌ویژه آنهایی که سنشان کمتر است.
خیلی وقت‌ها نگرانم به‌خاطر بچه‌هایی که دچار استرس شده و از نتیجه رقابت می‌ترسند. قبل از مسابقه با آنها صحبت کرده و مطمئنشان می‌کنم نتیجه مسابقه مهم نیست؛ اصل، شرکت در رقابت است و نشان‌دادن توانایی جسمی و داشتن تکنیک.
با این کار، بچه‌ها خودشان را به من نزدیک‌تر احساس می‌کنند و وقتی این همراهی باشد، قطعا نتیجه بهتر است. همیشه با بچه‌ها دوست و راحت بوده‌ام و تمام آرزویم این است یک روز باشگاه و مکانی شایسته و درخور آنها در گلشهر شکل بگیرد. بچه‌های اینجا لیاقت بهترین‌ها را دارند. به این موضوع ایمان دارم و تا جایی‌که توان داشته باشم، هر کاری برایشان انجام می‌دهم.
تکنیک در خدمت ورزش
بعضی خانواده‌ها به این نیت که بچه‌هایشان قدرت دفاع از خودشان را داشته باشند، به باشگاه مراجعه می‌کنند و می‌خو اهند تکنیک‌هایی را آموزش بدهیم که بچه توانایی دفاع از خود را در کوچه وخیابان و مدرسه داشته باشد، اما من با این کار مخالفم. آموختن تکنیک فقط باید درراستای ارتقای حرکات ورزشی باشد. هنرجو‌های من، این را آویزه‌گوششان کرده‌اند.
روز‌های روشن در‌انتظار کاراته کاران
کاراته، ورزشی برای تخلیه انرژی است. بچه‌ها اینجا علاوه‌بر‌اینکه حرکات و تکنیک‌ها را آموزش می‌بینند، اخلاق و احترام به همدیگر را هم یاد می‌گیرند. آوردن مدال برای من و بچه‌ها یعنی گرفتن انرژی و خوشحالم سال را با این همه انرژی به پایان می‌رسانیم. به بچه‌ها و استعداد‌های آنها ایمان دارم و می‌دانم روز‌های روشن و پر از موفقیتی در انتظار همه آنهاست.
کیوکوشین از سبک‌های آزاد کاراته است
در همه رده‌های سنی هنرجو دارد. حاضر است همه انرژی‌اش را بگذارد تا پدیده‌های این خطه هدر نرود؛ حتی به قیمت فدا‌کردن صبح و ظهر و شامش.
می‌گوید: بچه‌های این محله مستعد و قابل‌اعتمادند. در سبک‌های کاراته، از اصول یکسانی استفاده می‌کنند مثل درجه‌بندی، کمربند، لباس سفید، احترام (اوس)، ایستادن‌ها (داچی)، ضربات دفاع و... تفاوت آنها با یکدیگر در چگونگی به‌کار‌گیری اصول است.
سبک‌های کاراته به دو دسته آزاد و غیر‌آزاد تقسیم می‌شوند. کیوکوشین، یکی از سبک‌های اولیه و اصلی گروه آزاد (اوپن) است. در سبک کیوکوشین، توجه روی قدرت و استقامت جسمانی است و بعداز چند‌سال، هنرجو دارای اندامی تنومند و عضلانی با قدرت بدنی زیاد خواهد شد.
- حالا نوبت پرسش دوباره من است؛ کاراته‌کار‌ها مبارزان خوبی هستند؟
تکنیک فقط در سالن.
سعادتی دوباره حرف اخلاق و ورزش حرفه‌ای را پیش می‌آورد؛ روی این اصل اصرار خاصی دارد.
حرکت‌ها و تکنیک‌های کاراته فقط در سالن استفاده می‌شود نه اینکه آموختن قدرت و مهارت برای دعوا‌کردن و نشان‌دادن زور بازو باشد. هنر‌جویی که جز این راه را برود، تابع اصول نبوده است.
«سنسی» در ادبیات ورزشی کاراته
«سنسی» در ادبیات ورزشی کاراته یعنی مربی. سانس‌های مختلفی در کاراته هست؛ سانس کمربند‌های سفید و زرد؛ سانس کمربند‌های سبز به بالا و... در شروع کار خیلی‌ها «سنسی» صدایم می‌زدند و بیشتر از اینکه با نامم مشهور باشم، با این عنوان شناخته می‌شدم، اما حالا «شیهان» هستم. این هم از دیگر اصطلاحات کاراته است.
۱۳طلای کشوری به گلشهر رسید
بیش‌از ۱۳طلا کشوری در بخش مسابقات تیمی در هفتمین رقابت‌های کاراته قهرمانی کشور از آنِ تیمی شده است که او مربیگری‌اش را به عهده دارد.
برای هدف‌های آینده‌اش برنامه‌ریزی کرده است؛ داشتن یک مجموعه کامل ورزشی در محله یکی از آنهاست. البته حالا هم تجهیز مسجد‌النبی (ص) کمک خوبی به بچه‌های محله کرده است.
استقامت بدنی؛ حرف اول در کاراته
بدن‌سازی در کاراته، حرف اول را می‌زند. سعادتی معتقد است: آنهایی که تا آخر پای کارند و هدف‌های بلند‌مدت دارند، هم باید تمرین داشته باشند و هم پشتکار و استقامت. برای استقامت بدنی نباید کم گذاشت.
* این گزارش در شماره ۱۳۸ شهرآرا محله منطقه ۵ مورخ ۴ اسفندماه سال ۱۳۹۳ منتشر شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
