نوشته های فاطمه شوشتری در سایت مشهد چهره
کشتیگیری در توس به روایت پهلوان اسدالله غلامی
علاقه اسدالله غلامی به چوخه، کار خودش را کرد و او در جوانی، یکی از کشتیگیرهای بنام توس شد که تا انتخابی تیم ملی پیش رفت. این عشق او را تا دهه سوم زندگیاش در میادین کشتی پرشور نگه داشت.
کلاتهبرفی؛ محلهای در توس که قدیم دژ نظامی بود
حاجحسن ملاسیدعلی تعریف میکند: کلاتهبرفی در گودی بود؛ برای همین همیشه برف باد پیچه میکرد و درست در ورودی قلعه که امروز تابلو شاهنامه ۱۸ دارد، خیمه میکرد. این برف تا یک ماه بعد عید هم آب نمیشد.
درآمدزایی نابینای محله شهیدرجایی با میوهآرایی و تزئینات
حسین ابراهیمزاده که طی یک مسمومیت غذایی، بیناییاش را برای همیشه از دست داد، ناامید نشد، پای کسب و کارش ماند و حالا با میوخرجی دو خانواده را میدهد.
پاتوق آبتنی بچههای پورسینا
استخر روباز جوادی بعد از ۱۵ سال فعالیت، تعطیل شده و رو به فراموشی رفته تا دست کودکان و نوجوانان محله از یک تفریح ثابت کوتاه بماند.
خاطرات «علی تهرانی» از گودهای قدیم مشهد
محمدعلی دلیری، معروفبه «علی تهرانی» یکی از ورزشکارانی است که در گودریش سفید کرده و از پیشکسوتهای بامرام زورخانه است. او نخستینبار در سال ۵۲، از ده قلهک شمیرانات تهران، به زورخانه و کشتی وارد شد.
از تریبونداری در مدرسه تا اجرا در تلویزیون
محمدعلی آئینهچیان خیلی اتفاقی تریبوندار شده و بهناگاه در آغاز دهه سوم زندگیاش، نام مجری در کنار اسمش نشسته است؛ عنوانی که حال با آن، روزهای بازنشستگی را میگذراند.
دیگ سمنو باید توسط دخترهای خانه باز میشد
حاجیهقربانی میگوید: سر یک باور و اعتقاد، آن روزها در دیگ سمنو فقط توسط دخترهای خانه باید باز میشد. چون سالی هم یکبار این اتفاق میافتاد، باید دختری که نوبتش بود یکسال انتظار میکشید.
از خاک کهندژ برای حاصلخیز شدن زمینهای کشاورزی استفاده میکردیم
مصطفی امامیان درباره روزگار گذشته محله فردوسی تعریف میکند: آن زمان همه اهالی که ۳۵ خانوار میشدیم، در ده قلعهبالا زندگی میکردیم. همه این محدوده یک سند داشت به شماره ۱۲۷ اسلامیه.
هنر یزدیها در بازار مشهد
علیرضا مجنونپور میگوید: ترمه فروشی سرمایه بسیاری میطلبد. برای همین کسانی که به سمتش میآیند، هم باید علاقه داشته باشند و هم صبر زیاد. در غیر اینصورت ضرر میکنند.
پدر و مادر شهید اسفندیاری، خانهشان را حسینیه کردند
در انتهای خیابان امامیه ۳، خانهای است که طبقه همکف آن به حسینیه اختصاص دارد، صدای روضه از این خانه همیشه برقرار است؛ صدایی که ۱۸ سال است برای مردم این محله آشنا و گوشنواز است.