نوشته های محمد عطایی در سایت مشهد چهره

اصغر محمودی می‌گوید: پدرم، با یک موتور یاماهای‌۱۰۰ همراه مادر و دو برادرم، از اهواز به مشهد سفر کردند و نمک‌گیر و پابند همسایگی امام‌رضا (ع) شدند. وقتی به اهواز برگشت، آن‌قدر از مشهد و حال و هوایش گفت که همگی هوایی شدیم و سال بعد خانه و زندگی‌مان را به این شهر آوردیم.

اینجا رفتار بین همسایه‌ها برادرانه و خواهرانه است. سال‌های سال هم‌زیستی، رابطه‌ها را محکم و صمیمی کرده است. آنها آن‌قدر با هم جور هستند که فکر نقل‌مکان به نقطه دیگر به ذهنشان نمی‌رسد.

موسسه خیریه جامع امام‌رئوف (ع) در سال ۱۳۸۸ با همت جمعی از خیران، فعالیت خودش را تحت نظارت سازمان بهزیستی آغاز کرده است.

کمتر کسی هست که ساکن بولوار وحدت و رضائیه باشد و سیدباقر عزیزی را نشناسد. شاید نه به اسم و فامیل و بیشتر به‌عنوان سید چایی‌فروش.

کوچه مالک‌اشتر‌۸ همسایه‌هایی صمیمی و بااخلاق دارد. اینجا خبرگیری از همسایه‌ها و مراعات حال یکدیگر یک سنت است. مراسم را در منازل یکدیگر برگزار می‌کنند و برای برنامه‌های آیینی، همه پا پیش می‌گذارند.

بیش از شصت‌سال پیش، اهالی خدربیک ابتدا حسینیه‌ای برپا کردند و پس از آن مسجدی ساختند که نام مبارک امام‌حسین (ع) بر پیشانی‌اش نشسته است. این مسجد همچنان مثل چراغی سبز می‌درخشد.

داستان کبوتر سیاه امیرحسین خاورری، بحران هویت را فریاد می‌کشد.  این کودک هشت‌ساله با قلمش جادو کرده و انگار تمام درد سال‌های سال مهاجرت پدرانش را در نوشته‌هایش نشان داده است.

برادران جاویدان در ابتدای گلشهر و در نزدیکی بازار ملل، کارگاهی دایر کرده‌اند و به تولید قطعات چوبی و ام دی اف با دستگاه برش لیزری‌شان مشغول هستند.

زمان‌های قدیم در محدوده محله رضاییه باغ‌های میوه وجود داشت که مردم آن را چهار درویش نام‌گذاری کردند. همچنین این محله در گذشته چهار حمام به نام‌های حمام زمانی، حاج احمد، بی‌نظیر و حمام مهر داشته است.

حتی نشستن روی صندلی چرخ‌دار در پی ابتلا به بیماری نادر ژنتیکی‌ هم نتوانست سد راه پیشرفت مرضیه میرزاپور شود. او به عنوان سردبیر نشریه محلی گلشهر و فعال فرهنگی همراه اهالی گلشهر بوده است.