نوشته های آزیتا حسین زاده در سایت مشهد چهره

مهدیه صمدی، نوجوان محله خاتم‌النبیاء به‌تازگی رتبه اول جشنواره خوارزمی را در بخش انرژی‌پژوهی و با موضوع انرژی‌های نوین کسب کرده است.

یک اتاق کوچک از خانه گرمشان، میهمان رنگ و طرح و نقش است؛ پدر، یکی از بی‌نقص‌ترین قالب‌های سیلیکونی بازار را می‌سازد، مادر با ظرافتی خاص مواد را در قالب می‌ریزد. امیر‌علی هم در فضای مجازی طرح‌های مدرن را ارائه می‌کند.

عزیز‌خانم، مسئول خیریه و مرکز نگهداری دختران بهزیستی و مادر مهدی عمیدی معروف به «پلنگ برفی» است که سردیس او پای کوه انتهای بولوار هفتم تیر یاد‌آور مهربانی و زلالی اوست.

مجتمع «غدیر» با دو بخش شرقی و غربی در محله فرهنگیان سرآمد است. برخی می‌گویند سال‌های زلزله مشهد در دهه‌۸۰ این ساختمان‌ها شده بود جان‌پناه خیلی از آشنایان و اقوام ساکنان مجتمع.

جعفر پانزده‌ساله که شد، دلش هوای رفتن کرد. چندبار تا مسجد محله رفت و اصرار می‌کرد که اعزامش کنند. همان شروع جنگ بود. هربار که می‌رفت، چون ریش و سبیل نداشت، دست رد به سینه‌اش می‌زدند.

حاج‌محمد جعفری، جایی در نوجوانی سرنوشتش به مشهد کوک می‌خورد تا در شکل‌گیری صحنه‌های انقلابی مشهد سهیم باشد. کارنامه انقلابی‌اش جای خالی ندارد و هنوز پاسدار انقلاب‌بودنش مثل رودی در زندگی‌‌اش در جریان است.

در خیابان نوزده‌بهمن، دختری زندگی می‌کند که بین مسجدی‌های محله، یکی از دختران فعال و با‌اخلاق شناخته می‌‌شود. انس او با مسجد امام‌حسن‌مجتبی(ع) به‌دلیل شرکت در کلاس‌های قرآنی و احکام، چند‌سالی است که پا‌برجاست. مهرنوش بهمن‌آبادی متولد سال‌84، حافظ 9‌جزء قرآن‌کریم است و برنامه قرآنی‌اش این است که تا بیست‌سالگی حافظ کل قرآن شود. او رتبه سوم حفظ‌قرآن در مسابقات بسیج ناحیه در سال گذشته و رتبه دوم شهری حفظ در مسابقات اوقاف در سال‌98 را کسب کرده است.

در مجتمع گلایل، افرادی از همه اقشار جامعه زندگی‌ می‌کنند؛ کسانی که در حوزه علمیه درس می‌خوانند یا در نیروی انتظامی مشغول کارند و زن و شوهرهای مسن یا زوج‌های جوان. مدیر مجتمع می‌گوید: ارتباط با اقشار مختلف جامعه، خیلی سخت است. وقتی قرار است برای مجتمع تصمیمی بگیریم، باید رضایت همه را داشته باشیم. خانمی اینجا ساکن است که پسرش در کارهای قضایی مربوط‌به ساخت‌وساز فعالیت می‌کند و اگر کاری حقوقی داشته باشیم، می‌تواند به ما و اهالی کمک کند.

پشت یکی از میز‌های بازارچه چهار‌راه مخابرات قاسم‌آباد زنی ایستاده است که قصه‌ای شنیدنی دارد.

حاجی همان سال ۴۰ که چندین ملک پانصد‌وهزار‌متری‌اش را در ابوذر غفاری احمدآباد فروخت، گاو و گوسفند‌هایش را به کلاته‌سرهنگ آورد. حالا او و ۹‌پسرش همه در همین روستا زندگی می‌کنند.