عبدالحسین حسین‌زاده و امیر واحدیان، یکی فیروزه تراش است و دیگری عقیق‌تراش. آنها می‌گویند: سنگ و نقره که گران شود، کار ما هم کساد است. مردم هم نگاه سنتی‌شان را کم‌کم از دست می‌دهند.
حسین نیک‌طلب، هنرمند فیروزه کوب قدیمی محله طبرسی شمالی جلوه‌ای دیگر از تابلوی «عصر عاشورا»ی فرشچیان را با نمایش زنان مویه‌گر و اسب و خیمه و نخل، جملگی از جنس فیروزه ، بر زمینه‌ای از عقیق، ساخته است.
نخستین بازخوانی یک گزارش دست‌اول پس از ۱۳۰ سال که به قلم عبدالله قاجار، عکاس‌باشی مخصوص ناصرالدین‌شاه، نوشته شده است.
سید‌ایمان رفیعی متولد سال ۱۳۶۱ یکی از ساکنان منطقه ۸ است که ۶سال به‌صورت حرفه‌ای مشغول به جمع‌آوری سنگ‌ها شده است. او می‌گوید: انرژی سنگ‌ها سبب شده تا از آنها در مدیتیشن، ماساژ‌درمانی و مزاج‌درمانی استفاده شود.
سیدمجتبی یاهوئی بعد از اینکه در سال ۸۴ از کار در نیروهای مسلح بازنشسته می‌شود با گرفتن دو کارآموز و جدیت زیاد، تمام وقتش را در کارگاه صرف تراشیدن فیروزه می‌کند.
حمیدآقا عشقی، انگشترفروش پاساژ فیروزه مجموعه‌ای از نگین دارد که توی هرکدامشان طرحی افتاده است که شبیه چیزی است؛ از طرح‌هایی که می‌شود آنها را شبیه یک «نام» دید تا طرح‌هایی شبیه «شمایل».
محمد بافندگان‌سمائی می‌گوید: روزگاری بیشتر از پانصد فیروزه تراش در مشهد مشغول به کار بودند. در بازار ناصریه ۲۰۰ تا ۲۵۰مغازه فیروزه تراشی بود. در خیابان خسروی نو هم روبه‌روی بازار سرشور کار می‌کردند.