علی‌آقا از وقتی به یاد دارد، پای تنور بوده است. او بین در و همسایه، معتمد محله و کاسبی خوش‌برخورد به حساب می‌آید که انسانیتش را از کسی دریغ نمی‌کند. نمونه آن هم دیوار مهربانی نانوا یی‌اش است.
صفورا مالدار می‌گوید: بیایید دستتان را بگیرم و ببرم درِ خانه همسایه‌ها و بگویم پول نیاز دارم تا ببیند آن‌ها چه بی‌ریا به من قرض می‌دهند.
حسن غلامی از ۱۳ سالگی در نانوا یی کار کرده و حالا بعد از ۲۰ سال به نانوا یی با تجربه تبدیل شده است.
عباد دوستی ۴۵ سال دارد و نزدیک به ۲۵ سال است که در نانوا یی خیابان عبدالمطلب مشغول کار است. از نظر آقا‌عباد، تعهد مهم‌ترین ویژگی نانوا هاست.
تعریف اهالی از نان خوب و خلق خوش نانوا ی محله جلال آل احمد است که ما را به این نانوا یی می‌کشاند و بهانه‌ای برای هم‌کلام شدن با «محمدحسین سعادت‌خو» دست‌مان می‌دهد.
حامد ایمانی، نانوا ی جوان محله شهید رستمی که خود زمانی غم بی‌نانی را چشیده، حالا که نانوا شده، نان رایگان به دست نیازمندان می‌دهد.
صفورا مالدار، حدود ۳۰ سال است که از روستا به شهر مهاجرت کرده، با این‌حال آداب‌ورسوم دیار خود را از یاد نبرده است و هنوز هم بخش مهمی از نیاز نان خانواده‌اش را با دسترنج خود تهیه می‌کند.