سیدحسن بامشکی می‌گوید: الگوی برادرم در ورزش و زندگی مرحوم غلامرضا تختی بود و مرام مردانگی و پهلوانی را از او آموخت. او از نظر اخلاقی و مرام پهلوانی زبانزد بود. جلو بزرگ و کوچک بلند می‌شد و به همه احترام می‌گذاشت.
محمدعلی در جوانی مدل‌آور استانی و کشوری دو‌و‌میدانی بوده و قبل از اینکه مربی حرفه‌ای آمادگی جسمانی شود، دویدن تمام زندگی‌اش بوده است. یکی از نقاط عطف زندگی ورزش محمدعلی سرپا نگهداشتن یک گروه ورزشی آمادگی‌جسمانی است.
پریسا می‌گوید: مبارزه حس بهتری به من می‌دهد. همه لحظات مبارزه تجربه و تلاش است. وقتی مدال می‌گیرم، در میدان مسابقه نیستم ولی وقتی مبارزه میکنم، نگاه مربی و دوست و خانواده به من است و باید همه آنها را خوشحال کنم.
اطلاعات مادربزرگ درباره خواص گیاهی که برای درمان زخم و کاهش التهاب استفاده می‌شود، جرقه‌ای در ذهن ساینای دوازده‌ساله شد که با گیاه صابون درست کند. صابونی که یک مدال برنز و یک نقره در دو جشنواره مختلف نصیب این نوجوان کرد.
فاطمه از مرز همه حرف و حدیث‌هایی که دیگران درباره معلولیت می‌گویند، گذشته و هشت‌سال است که بسکتبال کار می‌کند و سه‌سال اخیر را عضو تیم ملی بوده است و سال۱۴۰۱ به مقام سومی مسابقات بسکتبال پاراآسیایی-اقیانوسیه رسید.
سپهر نجات، وقتی کلاس هفتم بود، استعدادش را در تذهیب شناسایی کرد. از آن موقع تا حالا در این زمینه فعالیت می‌کند و یکی از آثارش توانسته است مقام اول ناحیه و استان را در مسابقات دانش‌آموزی به دست آورد.
سال۱۳۴۲؛ حضور حسین پوری در مشهد، آن‌قدر عجیب بود که شهر را به‌هم‌ریخت و به تیتر اول روزنامه‌ها بدل گشت. او ۲۳۰سانتی‌متر قد و ۱۷۵کیلو وزن داشت و برای همین در چشم مردم مشهد همچون یکی از عجایب خلقت بود.