این روز‌ها در صحن امام‌حسن‌مجتبی (ع) روضه‌ای برپاست که پیش از آغاز، نام مهدی‌قلی‌خان قرایی از بلندگویش شنیده می‌شود؛ کسی که اموال و املاک بسیاری را وقف حرم امام‌رضا (ع) کرد.
حسین‌علی آهنگری، امام‌جماعت مسجد می‌گوید: دو خواهر افغانستانی در این محله بودند که از بین آنها حاج‌خاور بچه‌دار نمی‌شد. او قبل از فوتش این خانه و مغازه جلو آن را که تنها دارایی‌هایش بود، وقف مسجد می‌کند.
حدود سیصد سال از نصب ضریح مرصع می‌گذرد. این ضریح افشاری را بنا به قول مشهور، نوه نادرشاه وقف آستان کرده است و جواهر‌های زیبایی که بر تارک آن نشسته، آن را معروف به ضریح جواهرنشان کرده است.
تاریخچه بیمارستان منتصریه به شاهزاده منتصرالملک که از ثروتمندان مشهد بود، برمی‌گردد. او فرزندی نداشت. بنابراین وصیت کرد که اموالش صرف ساخت بیمارستان شود. پس‌از درگذشت او، همسرش در خیابان «جنت» ساخت بنا را شروع کرد.
استاد علی باقرزاده در صنعت دستی داشته، وارد عرصه کشاورزی شده، چند سال رئیس اتاق بازرگانی بوده، شاعر است و چندین هزار بیت شعر گفته. واقف است و تاکنون چندین مدرسه و خوابگاه ساخته است.
حاج‌آقا پوراسلامی تعریف می‌کند: روزی همراه پدرم به‌سمت مدرسه علمیه گلشن در شهر نیشابور حرکت می‌کردم؛ یکی از همسایه‌ها به پدرم نهیب زد که بگذار این پسر در کشاورزی بازویت باشد. او جواب داد: من این پسر را وقف امام‌زمان (عج) کرده‌ام.
در سال ۳۵۲ قمری، برای نخستین‌بار عید غدیر عمومی جشن گرفته شد اما تسلط سامانیان و غزنویان و سلجوقیان که با دستگاه خلافت عباسی ارتباطات گسترده سیاسی داشتند، باعث شد که برگزاری عید غدیر به‌صورت عمومی امکان نداشته باشد.