هدایت گواهی که از دو سال پیش مسئولیت مرمت خانه قاجاری سوهانگر را به عهده دارد، درباره نقاشی صد ساله روی یکی از دیوارهای این خانه می‌گوید: این بزرگ‌ترین نقاشی بنا‌های تاریخی در بافت تاریخی موجود در مشهد است.
جایی که حالا خانه کوزه‌کنانی در آن قرار دارد، روزگاری بخشی از محله اعیان‌نشین چهارباغ بوده که به داشتن عمارت‌های باشکوه در دل باغ‌های سرسبز معروف بوده است. خانه کوزه‌کنانی در طول سالیان چندباری بازسازی شده است.
هدایت گواهی می‌گوید: آن زمان این آگاهی وجود نداشت که می‌شود هم برج ساخت و هم بنای تاریخی را نگاه داشت. بر اساس طرح شهرداری باید بخشی از بنا تخریب می‌شد اما پیشنهاد طرحی جدید، راه سومی پیش روی مسئولان گذاشتند.
ینجا، فقط بازار فرش مشهد در محله بالاخیابان نیست، بلکه یک تکه طلایی از تاریخ، هویت و فرهنگ این مملکت (قطعا نه فقط مشهد) است.
وفا ثابتی می‌گوید: وضعیت بحرانی سازه‌های بنا و استحکام آنها بیش از همه در این سرا ایجاد نگرانی کرده است، به همین دلیل در وهله اول مقاوم‌سازی و استحکام‌بخشی مدنظر است.
از میانه دوره قاجار، توسعه کشت خشخاش با میدان‌داری انگلیسی‌ها در مزارع مهرآباد مشهد شروع شد، تا با واسطه عُمال کمپانی یهودی و انگلیسی «ساسون» به بندر شانگهای در چین انتقال یابد.
باید استفاده از چنین وسیله‌ای را در حرم‌رضوی، مربوط به دوره صفویه بدانیم؛ زیرا فرمانروایان این دودمان به‌دلیل رسمیت‌بخشیدن به مذهب شیعه اثنی‌عشری، اهتمام فراوانی برای اعتلای نماد‌های این مذهب داشته‌اند.