بازه یا بَزَه، همان آبریز کوچک است که زمینش پس از سیلاب ترک می‌خورد و سفت می‌شود. شَخ هم به‌معنای زمینی است که بذر به‌سختی در آن به عمل می‌آید و نیاز به شخم و زیر‌و‌رو دارد.تاریخچه محله پورسینا پشت همین نام نهفته است.
زهرا دولت‌آبادی، نویسندۀ کتاب، محله ما، بانویی فعال و خستگی‌ناپذیر که در چهل‌وهشت‌سالگی مثل نوجوانی شانزده‌هفده‌ساله و پرانرژی است.
ترافیک و همهمه خیابان توحید را که پشت سر می‌گذاری، کوچه‌های قدیمی و خانه‌های ننه‌قمری و درهای کوبه‌ای و چوبی یک لنگه‌ای را می‌بینی که انگار تاریخ شهر را نمایان می‌کنند.
خاندان عامل از جمله ۱۸ هزار مهاجر زابلی و سیستانی بودند که در دهه سی به خاطر خشکسالی به مشهد آمدند و در حیطه سیستانی‌ها ساکن شدند.
عموم سکنه محله بهشت مشهد را فرماندهان نیروی انتظامی، روئسای ادارت دولتی و در مجموع قشر اداریِ شهر تشکیل می‌دادند.
دوم بهمن سال۱۳۵۷، هزاران نفر از مردم مشهد در عشرت‌آباد گرد هم آمدند تا این محل را به یاد شهید محسن مباشرکاشانی، «سه‌راه کاشانی» بنامند.
محمدحسین زارع‌زاده از زمان کوچه‌های خاکی و خالی سیس‌آباد تا خیابان‌هایی که امروز آسفالت به تن کرده‌اند، خاطره دارد.