فرعی هفتم از خیابان شهید شیرنژاد به نام کوچه امام‌علی(ع) شمالی شناخته می‌شود. اینجا تا چند سال قبل، پیش از آنکه محدوده شهری شود، روستای همت‌آباد بوده است، روستایی با چند ده خانوار که حالا سر و شکل شهری دارد. البته که هنوز چندان تعریفی نیست و از مشکلات حاشیه‌نشینی رنج می‌برد، مشکلاتی مانند همسایگی با زمین‌های بایر و کشاورزی یا جمع شدن آب فاضلاب در جوی کوچه و بهداشت نامناسب محیط. از این‌ها که بگذریم، مردم خون‌گرم و سخت‌کوش آن نقطه قوت کوچه است.
کوچه دانشجوی20 یکی از معابر فرعی محله دانشجوست که بولوار دانشجو را به خیابان قائم‌مقام فراهانی متصل می‌کند. شکل‌گیری این معبر از اوایل دهه70 و با ساخت‌وساز‌های پراکنده آغاز شد. از همان ابتدا با ایجاد چند فضای ورزشی در دانشجوی20 ورزشکاران زیادی در این مسیر تردد می‌کردند و اکنون هم با توسعه فضاهای ورزشی این روند ادامه دارد. علاوه‌بر مکان‌های ورزشی، وجود مدارس دولتی و غیردولتی در این کوچه و معابر اطراف آن پای دانش‌آموزان زیادی را در طول سال به این کوچه باز می‌کند.
وجود هیئت‌های خانگی پیشینه‌ای طولانی در مشهد دارد؛ رسمی که بر خلاف تغییر سبک زندگی‌ها، هنوز به قوت خود پابرجاست. نشانه آن هم وجود پرچم‌های مختلف نصب‌شده روی در و دیوار خانه‌هاست.
این رسم در کوچه خدابنده پررنگ‌تر است. این نکته را محمد خدادادی از اهالی قدیمی و مسئول هیئت چهارده‌معصوم(ع) این کوچه هم می‌گوید: «این رسم در این کوچه پررنگ است. هیئت چهل‌ساله خانه من هم یکی از همین‌هاست که در سال1362 با هدف تلاوت قرآن راه‌اندازی شد و در این سال‌ها هر هفته تشکیل شده‌است.»
کوچه بن‌بست اقبال لاهوری22 در انتهای بولوار اقبال لاهوری بخشی از زمین‌های مرحوم اعتمادرضایی در محله لادن است که اوایل دهه70 قطعه‌بندی و به‌طور قولنامه‌ای فروخته شد. نداشتن سند باعث شده بیشتر خانه‌های این محدوده ناایمن و بدون استحکام و استانداردهای لازم شهرسازی باشند. از خانه‌های پنجاه‌متری به بالا را می‌توان در این کوچه و کوچه‌های اطرف مشاهده کرد.
کوهسنگی و معابرش جزو شریان‌های اصلی رفت‌وآمدی محسوب می‌شوند. به همین دلیل بیشتر کوچه‌های کوهسنگی مانند کوهسنگی14 با زیرنویس شهید رضا مطهری‌نژاد ترافیک دارند. عرض کم معبر و وجود اداره «سازمان تأمین اجتماعی (مدیریت درمان)»و بیمارستان 17شهریور ترافیک این کوچه را دوبرابر کرده است. به همین دلیل جای پارک در راسته خیابان کوهسنگی و معابر فرعی‌اش به‌سختی پیدا می‌شود.
اگر یک روز برحسب اتفاق گذرتان به خیابان مصلی در محله چهنو افتاد، همین نشانی ساده «کوچه صابون‌پزها» شما را به معبری می‌رساند که صدسالگی‌اش را پشت سر گذاشته است و روزی روزگاری راسته حجره‌های صابون‌پزی بوده است.
صابون‌پزهای سنتی این کوچه صابون‌های خود را با مواد طبیعی درست می‌کردند و قالب می‌زدند و روی پشت بام ردیف به ردیف می‌چیدند تا خشک شود. حالا همین صابون‌های سنتی جایی در بیرون شهر پخته و خشک می‌شوند و قفسه‌های تک و توک مغازه به جای مانده صابون‌پزی را پر از صابون می‌کنند.
با توسعه شهر و رونق ساخت‌و‌ساز، آپارتمان‌ها جای باغ‌ها را در خیابان وحید11 گرفته‌اند. قرار گرفتن مجموعه‌های فرهنگی مختلف همچون سالن ورزشی شهید باهنر، این خیابان را به یکی از معابر پرتردد محله وحید تبدیل کرده است. درخت‌های تنومند توت فرعی‌های خیابان وحید11 را که تابلوی آن به نام شهید عبدالحسین رمضانی نا‌م‌گذاری شده تماشایی کرده است. انتظار می‌رود با توجه به فراوانی بافت فرهنگی، فضای سبز این خیابان هم بیشتر شود.