در سال‌های نه چندان دور که خانه‌های شهر یک‌طبقه و با سقف‌های شیروانی و درهای چوبی ساخته می‌شد، گرداگرد مشهد زمین‌های کشاورزی و باغ‌های انگور و سیب بود؛ کوچه پروین اعتصامی19 نیز تا همین 60سال پیش مزرعه گندم بود که جوی آب بزرگی برای آبیاری داشت اما کم کم با افزایش جمعیت و مهاجرت افراد از دیگر شهرها برای مجاورت با امام رضا(ع)، این زمین‌ها از بین رفت و به جای آن‌ها اول خانه‌های یک طبقه و به مرور ساختمان‌های چندطبقه مسکونی بسیار زیادی ساخته شد.
شمایل شهید حسین صادقی در همان ابتدای ورود به خیابان، روی دیواری بلند دیده می‌شود. او یکی از اهالی همین محله بوده که سال ١٣٦٢ در عملیات خیبر در جزیره مجنون به شهادت می‌رسد. ابتدای امسال به درخواست اهالی و مشارکت اداره فرهنگی و اجتماعی شهرداری منطقه6 شمایل او روی دیوار این محله نقش می‌بندد. کوچه‌ای که سال‌ها با نام ٢٢بهمن یا کوی صادقیه شناخته می‌شد اما حالا مدتی است که به نام یکی از شهدای محله نام‌گذاری شده است.
یکی از سادهترین و در عین حال کوچکترین مساجد تاریخی مشهد، مسجد امام حسن مجتبی(ع) در عیدگاه است که با وجود سادگی و بیآلایشی، تاریخچه‌ای عجیب در پس آن پنهان است.
کوچه پنجتن54 به طبرسی‌شمالی و ده‌متری شهیدمطهری منتهی می‌شود. به همین دلیل یکی از کوچه‌های پررفت‌وآمد محله شهیدقربانی است. در این کوچه خانواده‌های شهید ایزانلو، شهید غلامی، شهید مدافع حرم حسینی وبرادران شهید شکری ساکن هستند و به محله هویت بخشیده‌اند. مسجد قائمیه یکی از مساجد فعال این منطقه است که خدمات زیادی را ارائه می‌دهدازجمله حمایت از نیازمندان، تأمین دارو برای بیماران محروم، برگزاری کلاس‌های علمی و فرهنگی.
کوچه شهید رحیمی در تقاطع با بولوار میرزاکوچک‌خان و در همسایگی ساختمان شهرداری منطقه5 واقع در محله حسین‌آباد است.
به گفته حسین دری سالارآبادی که قدیمی محله است، دورانی که این کوچه در تملک ارباب‌ها بود، به 4بلوک تقسیم شده بود. دور تا دور هر بلوک درخت توت و انگور بود و در میان این همه دار و درخت، عمارتی باشکوه قرار داشت که به باغ چهارتخته معروف بود. آن زمان شغل رعیت‌های این کوچه، کشاورزی و کار در قنات‌های معروفش بود.
ساخت بنای جامعه الحسین(ع) برمی‌گردد به سال‌ها پیش. به روزهایی که خبری از شلوغ بازار راسته مصلی در محله شیرودی نبود، خیابان مصلی یک جاده خشک و خالی و بی‌آب و علف بیشتر نبود و پرنده اینجا پر نمی‌زد. اعضای هیئت رزمندگان جامعه الحسین(ع) در همان روزها تصمیم گرفتند که پایگاه خودشان را اینجا بسازند. آن سال‌ها اعضای هیئت برای اجرای مراسمشان از این مسجد به آن مسجد کوچ می‌کردند. مکان واحدی نداشتند و دلشان می‌خواست فعالیت متمرکز داشته باشند.شهید نورعلی شوشتری که مؤسس این هیئت است همان سال‌ها پیشنهاد ساخت بنای جامعه الحسین(ع) را می‌دهد. یکی 2نفر واقف پیدا می‌شوند که زمین‌های ملکی خودشان را وقف می‌کنند. زمین‌های اطراف هم توسط رزمندگان و خیران خریده می‌شوند. این می‌شود که بنای جامعه الحسین(ع) ساخته می‌شود.
کوچه حسینیه9(شهید حسین عباسی) از سمت بولوار مسلم‌شمالی۱0 به اسم کوچه شهید مهدی خوش‌ید طوسی نام‌گذاری شده است. از ظرفیت‌های آن می‌توان به مسجد و حسینیه امام حسن مجتبی(ع) با قدمتی بیش از نیم‌قرن اشاره کرد؛ مسجد ی وقفی که یکی از خیران و معتمدان قدیمی محله به نام حاج‌حسن فدوی‌شادمهری آن را وقف کرد. پیکر مرحوم فدوی به وصیت خودش در اتاقک کنار پله‌های ورودی مسجد به خاک سپرده شده است. از ویژگی‌های مثبت این کوچه سرسبز و ساکت بودن آن است. علاوه بر این به‌خاطر داشتن عرض مناسب، فضای پارک برای خودروها فراهم است.