اوایل جنگ بود که موسی پارسا در ۱۶ سالگی قطع نخاع می‌شود. با این حال او از پا نمی‌نشیند و حالا یکی از افتخارآفرینان ورزش معلولان و جانبازان کشور است.
محله آزادشهر یکی از قطب‌های خرید مشهد است. این محله پیش از انقلاب به سبب همسایگی با بوستان «آریامهر» به همین‌نام معروف بوده است. بعد از انقلاب که نام بوستان آریامهر به «ملت» تغییر می‌کند، شهید غلامرضا جنگی پیت حلبی روغنی را صاف می‌کنند و نام «آزادشهر» را به نشانه رهایی از حکومت پهلوی رویش می‌نویسد.
آن موقع که دبستان بدر تأسیس شد، در هر خیابان محله آزادشهر فقط تک‌و‌توک خانه‌ای ساخته شده بود و ساکنانی داشت، اما اکنون در هر خیابان، ساختمان‌های متعدد چند‌واحدی وجود دارد.
خلیل خرازی جانباز شیمیایی جنگ تحمیلی است که سال‌ها قبل و بعد از جانبازی‌اش را در خدمت ارتش گذرانده است و حالا با صدای خش‌دار و خس‌خس سینه راوی جنگ شده است.
ناهید دلشادراد ۵۵ هنر مختلف همچون کتیبه‌دوزی، زغره‌دوزی چهل تکه‌دوزی، سکه‌دوزی، پیله‌دوزی پته‌دوزی و.... در زمینه لباس و پارچه دارد و یکی از احیا‌کنندگان پارچه ترمه یزد است.
تعریف اهالی از نان خوب و خلق خوش نانوای محله جلال آل احمد است که ما را به این نانوایی می‌کشاند و بهانه‌ای برای هم‌کلام شدن با «محمدحسین سعادت‌خو» دست‌مان می‌دهد.
«سید قاسم سیدی مقدم» که بیش از سه دهه در عرصه نمایش و تئاتر کودک و نوجوان تجربه اندوخته است می‌گوید: «تا زنده‌ام در خدمت کودکان این مرز و بوم هستم و بازنشستگی برایم معنایی ندارد.»
«شهیره شریف» اولین رمانش به نام «بازگشت» را ۶ سال پیش در ایران منتشر کرد. سه نمایشنامه نوشته که در منچستر به روی صحنه رفته و چند داستان کوتاهش هم در انگلستان منتشر شده است.