در مشهد نیز بین سناباد و نوغان و در همسایگی حرم مطهر بازاری شکل گرفته بود که در آن بیش از 10سرا و راسته با تنوع شغلی فراوانی همچون بزازی و پارچه‌فروشی، قهوه‌خانه و رستوران، شیرینی‌فروشی، طلا و نقره‌فروشی، کلاه‌دوزی، کفاشی، نانوایی، پوستین‌فروشی، عطاری، تره‌بار، خرازی، بلورفروشی، بافندگی، صنایع‌دستی، زعفران‌فروشی، آهنگری، رنگرزی و... وجود داشت. این بازار بزرگ قدیمی در دوره‌های مختلف تخریب شد، اما بخش کوچکی از آن با نام بازار فرش مشهد به‌جای مانده است.
قصه مرمت این سرای تاریخی مشهدی‌ها به سال1398 بازمی‌گردد. در مرداد این سال حیاط کوچک تجارتخانه صدساله مشهدی‌ها با حکم مقام قضایی و در راستای ایمنی و حفاظت پلمب شد. به‌دنبال این اقدام و بعد از درج خبر در رسانه‌ها، مسئولان میراث فرهنگی استان تصمیم به مرمت این سرا گرفتند، اما از آنجا که این اداره همیشه با کمبود بودجه روبه‌رو است، تصمیم گرفت شهرداری و کسبه را نیز پای کار بیاورد.
بسیاری از ما هنوز هم با دیدن نمای آجری قدیمی، اتاق‌های تودرتو یا پنجره‌هایی که روبه‌روی هم باز می‌شوند، دلمان غنج می‌رود و می‌خواهیم حس خوب زندگی در خانه ایرانی را تجربه کنیم. در محله نوغان، نوغان6، کوچه محمدزاده، خانه‌ای با نمای آجری و ساده، اما زیبا و موقر از دوره پهلوی به یاد ماندگار مانده است؛ خانه تاریخی موسوی معروف به خانه پریشانی که سال84 در شمار ثبت آثار ملی قرار گرفت.
قدیم چند محل برای برداشت آب در مشهد وجود داشت که یکی از اصلی‌ترین آن‌ها در ایستگاه سراب بود. وجه تسمیه سراب هم از این ایستگاه نشئت گرفته است.
کانون نشر حقایق اسلامی در محله چهارباغ این روزها به مغازه فروش تولیدات پلاستیکی تبدیل شده است. دیدن سقف با ستون‌های چوبی هنوز هم حال‌وهوای برگزاری جلسات آن زمان را برای مخاطب در ذهن به تصویر می‌کشد.
قرار است ابتدا بلوکه تاریخی‌ای بازآفرینی شود که با متراژی نزدیک به 2هزار متر مربع، بعد از حرم مطهر بزرگ‌ترین بلوکه تاریخی شهر مشهد است.
از بین برج‌های تجاری و بلوکه‌های سیمانی که قرار است آن‌ها هم روزی برج‌های اقامتی و تجاری بزرگی شوند، به کوچه نواب‌صفوی7 می‌رسی. کوچه‌ای باریک که از خم آن بگذری، مقرنس‌ها و کاشی‌کاری‌های آبی و فیروزه‌ای و چارچوب‌های چوبی پنجره‌های خانه تاریخی توکلی خودنمایی می‌کند.