حسین جباری، جانباز محله شهید مصطفی خمینی با اینکه هنوز آثار جراحت جنگ آزارش می‌دهد، اما مشکل گشای محله شده است.
محله شهید آقامصطفی خمینی که نام سابقش، گل ختمی است، یکی ازمحلات قدیمی شهر است. از شاخصه‌های این محله، استقرار ۱۰ مسجد در آن است که پاتوق اهالی محله و محور ارتباطاتشان است. یکی از مکان‌های قدیمی با حدود ۵۰ سال قدمت، مسجد ابوالفضلی‌هاست. پادگان مهم پدافند هوایی به‌نام خاتم‌الانبیا (ص)، پادگان شهدای بسیج و بازار بزرگ حافظ نیز در این محدوده واقع شده است.
خیابان عماریاسر جایی میان شهرک نیرو هوایی و شهرک شیرین در محله شهید آقا مصطفی خمینی است که تا پیش از نام‌گذاری به‌عنوان عماریاسر قسمتی از محمدآباد شناخته می‌شد.
تکتم زرندی، از اهالی محله شهید آقا مصطفی خمینی هوای همسایه‌هایش را دارد، می‌گوید: کمک‌کردن همیشه پول و وقت زیادی از آدم نمی‌گیرد. گاهی تنها با یک تلفن می‌توانی گره از کار مردم باز کنی.
اگر در کنار تلاش و کوشش خودش حمایت خانواده را نداشت، یک جای کار می‌لنگید و به اینجا نمی‌رسید. آن‌ها علاوه بر حمایت عاطفی، هزینه مسابقات او را هم تقبل می‌کنند.
کوچه قدیمی بسیج52 (شهید جواد باغدار) در محله شهید آقامصطفیخمینی، گذرگاهی اصلی است که هفت‌شهید را در خود پرورش داده است. حالا جز همان هفت تابلو نام‌گذاری در ورودی گذرهای فرعی آن، در این کوچه، اثری از هفت‌شهید و خانواده‌هایشان نیست.این گذر عریض به خیابان شهید آقامصطفیخمینی14 منتهی می‌شود و وجود مسجد محوری و مرکز بهداشت پر‌آمد‌وشد، آن را به یکی از معابر مهم محله تبدیل کرده است.
تنها راهنمای من برای پیدا‌کردن این مسجد معروف، یک در سبز‌رنگ است در انتهای کوچه مؤمن۱۰. همه مسجد جوادالائمه (ع) در همین زیرزمین خلاصه می‌شود. همین‌جا نماز ظهر و عصر می‌خوانند، کلاس‌های مشاوره برگزار می‌کنند.
اینجا صدای دویدن بچه‌ها توی کوچه‌ها بلندتر است، محفل گفت‌وگوی عصرانه پیرزن‌ها هم شلوغ‌تر. پرسه در کوچه‌پس‌کوچه‌هایش معنای دیگری از همسایگی را نشان می‌دهد. همان‌قدر که دیوار‌ها به هم نزدیک‌ترند، فاصله بین آدم‌ها هم کمتر است. انگار آدم‌ها با هم همسایه‌ترند، از حال و احوال هم باخبرند و داستان هم را از برند. به‌سراغ چند نفر از همسایه‌های کوچه مؤمن12 در محله آقامصطفی خمینی می‌روم تا داستان این همراهی چندین و چند ساله را از زبان خودشان بشنوم.