ساعت حوالی ۱۱ شب بود و باران دوباره باریدن گرفته بود. خسته از این سو به آن سو دویدن، تصمیم گرفتیم کار را متوقف کنیم. داشتیم برمی‌گشتیم که زنی میان‌سال با جمله‌اش میخکوبمان کرد: «تو را به خدا بیایید کمک کنید.»
اینجا مسجد سیدالشهدا (ع) فخر داوودی‌ها در خیابان شهید‌اصلانی۸۶ است که پس‌از باران سیل آسای روز چهارشنبه غرق در آب شده است. این اتفاق، ۲۲ خادم کشیک یکم چای‌خانه حرم مطهر رضوی را گرد هم جمع کرد تا به کمک هیئت‌امنای مسجد آنجا را تمیز کنند.
سیدرضا ظریفیان، متوجه می‌شود بچه‌های کلاس اول و دوم به‌شدت ترسیده‌اند؛ «بچه هفت‌هشت ساله کوچک است و در چنین شرایطی دنبال پدر و مادرش می‌گردد؛ برای همین تعدادی از آنها گریه می‌کردند و به زبان می‌آوردند که مادرشان را می‌خواهند.»
هیچ‌یک از ما تصور نمی‌کردیم باران چهارشنبه ۲۶ اردیبهشت که کمتر از ۴۰ دقیقه بود، چنین خسارتی به بار آورد. آنچه در کوچه سپاه۶۹ پیش آمده، توصیف‌کردنی نیست.
مشکل بی‌آبی در خرداد سال ۱۳۲۸، صدای یکی از خبرنگاران را درمی‌آورد و خطاب به نصیرزاده که یکی از سرمایه‌داران مشهد است، می‌نویسد «با اینکه در فروردین و اردیبهشت با باران فراوانی روبه‌رو بودیم، ولی مشهدآب ندارد».
سیل هولناک سال ۱۳۲۹، عملا بخش‌های بزرگی از محله عیدگاه و پایین‌خیابان را از بین برد و نیرو‌های نظامی برای مهار بحران، وارد عمل شدند.
به‌دنبال بارش‌های سیل آسای روز‌های اخیر، همه نیرو‌های خدماتی و امدادی در آماده‌باش کامل قرار گرفتند؛ بارش‌هایی که در برخی مناطق به آب‌افتادگی و تخریب منازل و فوت تعدادی از همشهریان ما منجر شد.