تا سال ۸۲ بنای مصلیپایین به عنوان انبار متروکهای استفاده میشد، اما اکنون این بنای تاریخی، یکی از دو مرکز هنرهای تجسمی میراث فرهنگی و محل آمد و شد هنرمندان شده است.
در آن زمان جایی بوده است که مشعلهای حرم را در آن جمع و نگهداری میکردهاند. به این فضا مشعلخانه میگفتند و افرادی باعنوان مشعلدار و مشعلچی زیرنظر مشعلدار باشی و مهترمشعلدار کار میکردند.
بالاتر از روستای خلج، وقتی میخواهی به سمت ارتفاعات «هفتحوض» بروی، در سمت راست، چند دیواره قدیمی و خرابه مانند وجود دارد که شاید کسی گمان نکند بقایای یک بنای ارزشمند و تاریخی از دوران صفویه باشد.
مزرعه «محمدآباد» یکی از مزارع آبادِ بیرون از دروازه پایینخیابان بود که در مجاورت امتداد کالِ (مسیل) معروف «قرهخان» قرار داشت؛ مزرعهای بسیار قدیمی که برخی معتقدند یادگاری از دوره صفویه است.
حضور پرندهها در روضه منوره، قدمتی به اندازه سالهای ساخت این بنای مقدس دارد؛ البته این فرضیه به هیچ سند تاریخی مشخصی پیوند نمیخورد.
گشتی در یکی از کوچههای بهیادگارمانده از عهد صفوی که روزگاری سکونتگاه هندیها و داروغه مشهد بوده است.
هر روز نیمساعت بعد از طلوع خورشید و بلافاصله بعد از نماز مغربوعشا در رواق دارالحفاظ یا رواق دارالسلام، چهارده نفر از حفاظ و تعدادی از خادمان و فراشان حاضر میشوند.