حسین عباسزاده میگوید: هر نویسنده برای بهدستآوردن این هنر، مسیری را طی میکند و تجربه این مسیر به رشد او کمک میکند. فردی که میخواهد در این مسیر حرکت کند، باید به 3نکته توجه کند؛ بخواند، بنویسد و پشتکار داشته باشد. اگر کسی این ویژگیها را نداشته باشد، نویسنده نمیشود. خواندن داستانهای زیاد، نقد و بررسی آنها و پشتکار در نوشتن به خلق داستانهای جدید کمک زیادی میکند. نویسنده در بلندمدت به نتیجه میرسد و نباید انتظار داشته باشد در مدتی کوتاه به نویسندهای معروف و شناختهشده تبدیل شود. کلاسهای داستاننویسی فقط مسیر را کوتاهتر میکنند.
منطقه ۱۰
منطقه مهندسیساز
قرارگرفتن در یکی از مبادی ورودی پرتردد شهر (بزرگراه آزادی)، آبوهوای مناسب، ساختهشدن معابر و ساختمانهای منطقه براساس اصول و ضوابط شهرسازی، وجود قطعات بهنسبت زیاد زمینهای با کاربری فضای سبز و در نتیجه برنامهریزی برای افزایش سرانه فضای سبز، منطقه ۱۰ را به منطقهای خوشنشین و مملو از مجتمعهای مسکونی تبدیل کرده است. این منطقه بهدلیل در بر گرفتن تعداد زیادی از مجتمعهای تفریحی آبی و استخرهای سرپوشیده، به منطقه تفریحهای آبی مشهد معروف شده است. ویژگی دیگر منطقه ۱۰ وجود مراکز درمانی مجهز مانند بیمارستان رضوی، بیمارستان عباس ناظران و... در آن است که به گردشگری سلامت در این منطقه رونق میبخشد. قرارگرفتن شهر سنگ و همچنین تعداد زیادی واحد صنعتی در این منطقه ظرفیت اقتصادی مناسبی را برای تولید و رونق اقتصادی در این منطقه ایجاد کرده است.
این منطقه با داشتن شماری از دانشگاههای مهم، یکی از قطبهای علمی و دانشگاهی در مشهد است. در مساحت ۲۳۳۳ هکتاری منطقه ۱۰ شهرداری مشهد ۲۹۷ هزار نفر زندگی میکنند.
از سال94 تا 97 کانون پرورش فکری کودک و نوجوان او را به عنوان نخبه کتابخوان کشور معرفی کرده است. غزل خاکسار طی این سه سال درمجموع 667کتاب خوانده است. در خانوادهای اهل مطالعه بزرگ شده است. مقام اول استانی در رشته پژوهش جشنواره نوجوان خوارزمی سالهای 98 و99 و رتبه دوم استان در رشته سفالگریِ سی و نهمین مسابقات فرهنگی و هنری دانشآموزان فردا) در سال تحصیلی 1399-1400 از دیگر موفقیتهای این نوجوان نخبه است.
بکاییان 19سال پرستار و بهیار مراکز بهداشت منطقه قاسمآباد است. 15سال در مرکز جامع سلامت فاطمیه بود. دو سال رفت مرکز شاهد و دو سالی هم هست که به مرکز امام حسن مجتبی(ع) آمده است. میگوید: این مرکز در شروع کرونا چند ماهی خدمات 16ساعته ارائه میداد. مراکز خیلی کم بود. ما شرح حال بیمارها را میگرفتیم و برای آزمایش آنها را به مرکز فاطمیه میفرستادیم. بعدازظهر هم شیفت بودیم و گاهی تا 9شب کار طول میکشید. اصلا نمیدانستیم جمعه است یا شنبه. وقتی هم واکسن آمد اوضاع همین بود. تا روزی که 500واکسن فقط در شیفت صبح میزدیم. شرایط مثل حالت جنگی بود.
آنطورکه پژوهشگران تاریخِ مشهد و سفرنامهنویسان میگویند، مشهدِ قدیم بیشتر از اینکه چهره شهری واحد داشته باشد، بیشتر از روستاهایی درکنار هم تشکیل شده بود. روستاهایی که بیشترشان امروز در دلِ مشهد بزرگ حل شدهاند و اگر نابود نشده باشند، به یکی از محلات شهر تبدیل شدهاند. به عنوان مثال حافظ ابرو، جغرافیدان خراسانی در کتابش سناباد، الندشت، احمدآباد، تقیآباد و... را به عنوان روستاهایی در اطراف مشهد نام میبرد که الان هر کدامشان در دل کلانشهری به نام مشهد حل شدهاند و دیگر، اثری از آن روستاها نیست.
مهمترین ویژگی یک نامهرسان امانتداری است که اگر این خصلت را در وجودش نداشته باشد، در کارش به مشکل میخورد. پستچی وظیفه دارد مرسولات پُستی را بیکم و کاست به دست مردم برساند. جدای از تعهد کاری، این یک تعهد اخلاقی است. الگوی همه نامهرسانها شهید قانعی است. آن زمان حقوق بازنشستگان را به نامهرسانها میسپردند و ایشان در مقابل سارقانی که میخواستند پول مردم را بدزدند مقاومت کرد و با گلوله همانها کشته شد. خوشبختانه مردم به قدری به پست و نامهرسانها اعتماد دارند که بستههای بسیار ارزشمندشان را به دست ما میسپارند.
کوچه الغدیر در انتهای بولوار ادیب نیشابوری شمالی قرار دارد و از قدیمیترین کوچههای قاسمآباد است. در سمت راست ورودی کوچه، مرکز تجاری محله قرار دارد و در سمت چپ آن 2مجتمع مسکونی 16واحدی و 12واحدی الغدیر. آنطور که اهالی میگویند مؤسسه خیریه امام صادق(ع) مالک هتل الغدیر در چهارراه شهدا، این مجتمعها را ساخته و اجاره داده است و این مهمترین شناسه این کوچه است. در طبقه اول یکی از این مجتمعها مرکز خدمات جامع سلامت شهری الغدیر نیز مستقر شده است.
جوان هنرمند ساکن محله رازی، سالهای طولانی مشغول هنر نمایش بوده و یکی از کارگردانان، نویسندگان، بازیگران جوان و موفق سالهای اخیر است. با روی باز و چهرهای خندان در دفتر کارش میزبان ما میشود. نگارش بیش از 20نمایشنامه و چاپ 10نمایشنامه بخشی از موفقیتهای او ست. مشهد را دوست دارد و دغدغه هنرش را دارد. او با همراهی دوست و همکارش دانوش یزدانپناه اولین فیلم کوتاهشان را با نام «بالابان» و اولین فیلم بلند را با نام «پینگ پنگ» ساختند که در نوبت اکران قرار دارد.