از سوم‌شدن به‌اندازه مدال طلا خوشحال شدم

حدیث زارع نوجوان یازده‌ساله محله فجر است. او در سومین دوره رقابت‌های بین‌المللی کاراته وادوکاپ جام دوستی که هفته گذشته با حضور سیزده‌کشور جهان و ۱۵۰۰‌ورزشکار برگزار شد، توانست در رشته کاتا طلای جهان را از آن خود کند.

- چه شد کاراته را برای ورزش انتخاب کردی؟
از بچگی به این ورزش علاقه داشتم. البته این تنها رشته مورد‌علاقه‌ام نیست. در بقیه رشته‌ها هم ویژگی‌هایی هست که من را جذب خودش می‌کند؛ مثلا دفاع شخصی را به‌دلیل قدرتی که در دفاع از خود به فرد می‌دهد و شطرنج را به‌خاطر آرامش و تمرکزش دوست دارم.

- تا اینجا چه مدال‌هایی کسب کرده‌ای؟
پارسال در مسابقات استانی، مدال برنز کسب کردم و هفته پیش در مسابقات بین‌المللی کاراته وادوکاپ جام دوستی که با حضور سیزده‌کشور جهان و ۱۵۰۰‌ورزشکار برگزار شد، توانستم در رشته کاتا طلای جهان را به دست بیاورم.

- چه کسانی بیشتر حمایتت می‌کنند و برای موفق‌شدن به تو انگیزه می‌دهند؟
مادرم. او با اینکه شاغل است و امکان مرخصی‌گرفتن برای همراهی من در مسابقات را ندارد، خیلی به من امید می‌دهد. زمان‌هایی که در خانه کنار هم هستیم، آن‌قدر با من خوب رفتار می‌کند که جای خالی‌اش در مسابقات را با حرف‌های امید‌بخشش پر‌می‌کند. موفقیتم را مدیونش هستم.

- یکی از خاطرات ورزشی‌ات را برایمان بگو.
بار اولی که به مسابقه رفتم، خیلی استرس داشتم. این نگرانی شدید باعث شد نتوانم به‌خوبی از تکنیک‌هایم استفاده کنم و برنده شوم. آن موقع واقعا ناراحت بودم و حس کردم زحمت‌هایم به هدر رفته است. راستش بعد‌از این ناامیدی وقتی به من خبر دادند که نفر سوم شده‌ام، آن‌قدر خوشحال شدم که اگر مدال طلای آن مسابقات را به دست می‌آوردم، تا این حد شاد نبودم.

- ورزش در زندگی‌ات چه تأثیری داشته است؟
از وقتی ورزش می‌کنم، سرحال‌تر و پرنشاط‌تر شده‌ام. بدنم و به‌ویژه دست‌هایم قوی‌تر شده‌اند. حس بهتری به زندگی پیدا کرده‌ام.

- کاراته را تا کجا ادامه خواهی داد؟
تا دان‌۹؛ دوست دارم هانشی (یکی از عناوین رتبه‌بندی اساتید در کاراته) بشوم.

- اوقات فراغتت را چگونه می‌گذرانی؟
مثل همه هم‌سن‌و‌سال‌هایم به بازی‌هایی مشغول می‌شوم که سرگرم‌کننده باشد. درس‌خواندن هم یک‌جور دل‌مشغولی جالب است. به‌جز اینها خودم را با تمرین تکنیک‌های جدیدی که مربی‌ام یاد می‌دهد، سرگرم می‌کنم.

- اگر مسئولیتی داشتی، چه کاری برای محله‌ات انجام می‌دادی؟
امکانات محله‌ام را بیشتر می‌کردم تا به افراد کمک کنم به اهدافی که در زندگی دارند، نزدیک‌تر شوند؛ مثلا اگر کسی به یک رشته ورزشی یا هنری علاقه دارد، راحت‌تر به آن برسد. اگر مسئول بودم، راهی پیدا می‌کردم برای انگیزه‌دادن به آنهایی که از رسیدن به هدف‌هایشان ناامید شده‌اند.

- آسیبی در محله‌ات هست که دوست داشته باشی آن را تغییر بدهی؟
بله، متأسفانه گاهی می‌بینم که مردم با هم خوب رفتار نمی‌کنند و ناراحتی‌هایشان از هم باعث بروز دعوا می‌شود. دلم می‌خواست این مسئله را ریشه‌ای حل کنم.

 

* این گزارش یکشنبه ۱۶ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۶۶ شهرآرامحله منطقه ۳ و ۴ چاپ شده است.