دختر بسکتبالیست در یک قدمی تیم‌ملی

توپ نارنجی‌رنگش را در دست می‌گیرد و چند ضربه به زمین می‌کوبد. مانند هم‌سن‌وسال‌هایش پر از انرژی است، اما می‌داند این انرژی نوجوانی را در چه مسیری صرف کند. تبسم عشقی، نوجوان شانزده‌ساله محله گلدیس، سه‌سالی است که به‌صورت حرفه‌ای بسکتبال را دنبال می‌کند. او دوبار به مسابقات انتخابی تیم‌ملی در رده‌های کمتر از شانزده سال و کمتر از هجده سال دعوت شده و موفق شده است تا هشتمین اردوی انتخابی تیم‌ملی پیش رود.

شروع بسکتبال از ۹ سالگی

درست موقعی با او هم‌صحبت می‌شوم که از اردوی مسابقات باشگاهی برگشته است و از راهیابی تیمش به لیگ دسته‌اول خوش‌حال است. با ذوق می‌گوید: سه مسابقه داشتیم، دو تا را بردیم و فقط یکی را واگذار کردیم، آن‌هم با اختلاف کم؛ ولی به لیگ دسته‌یک کشوری راه پیدا کردیم.

با همان ذوق و اشتیاقی که نمی‌تواند یا نمی‌خواهد آن را مخفی کند، ادامه می‌دهد: طعم برد خیلی شیرین است. من از نه‌سالگی بسکتبال بازی می‌کردم، اما از سه سال قبل به‌صورت حرفه‌ای ورزش می‌کنم. قبل از بسکتبال هم از چهارسالگی در رشته‌های شنا و ژیمناستیک ورزش می‌کردم. مانند برادر کوچکم که الان هشت‌ساله است و در رشته ژیمناستیک چند مدال کسب کرده است.

بسکتبال یک ورزش تیمی است

تبسم یک‌بار مقام سوم تیمی کشوری را در مسابقات نوجوانان کسب کرده و سه‌بار هم در سطح نواحی آموزش‌وپرورش مشهد مقام دوم و سوم تیمی را به‌دست آورده است. او معتقد است با ورزشی مانند بسکتبال کار تیمی را یاد می‌گیرد.

می‌گوید: ورزش‌های تیمی روحیه کار جمعی را تقویت می‌کنند. انسان هم یک موجود اجتماعی است و باید بتواند در اجتماع جایگاه خودش را پیدا کند. گوشی همراهش را در دست می‌گیرد و یک عکس از مسابقات نشان می‌دهد و می‌گوید: سال گذشته به اردوی تیم‌ملی رده نوجوانان کمتر از شانزده سال دعوت شدم.

برای هر اردو باید بین سه تا هشت روز زمان می‌گذاشتم. خانواده‌ام که همیشه از من حمایت کرده‌اند، به من گفتند که اگر خوب درس بخوانی، می‌توانی به اردو بروی. من هم همه تلاشم را کردم تا نمراتم را در سطح عالی نگه دارم.

هدفم انتخابی تیم‌ملی است

تبسم دانش‌آموز کلاس دهم رشته تجربی است و کارنامه درخشانش گواه تلاش زیاد او در یادگیری علم است. مسئولان مدرسه هم، چون نمرات خوب او را دیده‌اند، مخالفتی با غیبت‌های مکررش ندارند. سال گذشته در هشت اردو همراه تیم‌ملی بوده و حالا به تیم‌ملی رده سنی کمتر از هجده سال دختران ایران هم دعوت شده است.

می‌گوید: یک ورزشکار حرفه‌ای باید روزی هشت ساعت تمرین کند، اما من به‌دلیل درس و مدرسه روزی سه ساعت به‌صورت فشرده ورزش می‌کنم و هفته‌ای دو جلسه هم بدن‌سازی. در کنار آن، زمان‌های استراحت و تفریحم را با خانواده پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری می‌کنم تا تمرینات هوازی را هم انجام داده باشم. به این صورت خودم را آماده نگه می‌دارم. هدفم این است که برای تیم‌ملی کمتر از هجده سال بسکتبال کشورم انتخاب شوم و در مسابقات بین‌المللی حضور داشته باشم.