امیرمحمد جلالی، رونالدوی رباط طرق است

جثه‌ای کوچک دارد، اما فرز و چابک است. توپ که به پای امیرمحمد جلالی می‌رسد، بچه‌ها یک‌صدا او را «رونالدو» صدا می‌کنند. درمیان تشویق بچه‌ها توپ را گل می‌کند. توپ که به تور دروازه می‌چسبد، به کنار زمین می‌آید تا با او چند کلامی صحبت کنیم.

امیرمحمد سیزده‌سال دارد و امسال کلاس پنجم درس می‌خواند. او از آن عشق فوتبال‌هاست و آینده‌اش را در این رشته دنبال می‌کند. آرزو دارد نه در سطح کشوری، بلکه مثل رونالدو در تیم‌های اروپایی سطح یک بازی کند.

امیرمحمد به همراه باشگاه مهاجران توانسته شهریور امسال مقام اول رشته فوتبال در سومین دوره مسابقات کاپ نوین نوباوگان شهرستان مشهد را به‌دست بیاورد.

مطلب مرتبط حسین طرقیِ فوتبال مشهد

-از چه زمانی بازی فوتبال را شروع کردی؟

از دو سال قبل به طور جدی شروع کردم. اما از همان چهار یا پنج‌سالگی از تلویزیون فوتبال می‌دیدم و عاشق این رشته شدم.

-پدر یا برادرت هم فوتبال بازی می‌کنند؟

علاقه‌شان زیاد نیست و مثل من فوتبال را دوست ندارند؛ به همین خاطر اوایل، علاقه‌ام از سمت خانواده جدی گرفته نمی‌شد. وقتی دیدند جدی هستم، در کلاس‌های فوتبال ثبت‌نامم کردند.

-با چه کسی فوتبال تمرین می‌کنی؟

برادرم از من ۱۰ سال بزرگ‌تر است و گاهی با هم بازی می‌کنیم. اما بیشتر مواقع تنهایی فوتبال بازی می‌کنم. مادرم همیشه می‌گوید در خانه آپارتمانی توپ‌بازی نکن. من هم جوراب‌ها را گلوله می‌کنم و به عنوان توپ از آن استفاده می‌کنم. البته برای بی‌صدا بازی کردن کاغذ‌های باطله را هم مثل توپ گرد می‌کنم و با خودم بازی می‌کنم. هر چه را که بشود به‌عنوان توپ استفاده کرد، با پا شوت می‌کنم.

-چه خاطره‌ای از بازی فوتبال داری؟

آبان امسال مسابقات فوتبال ناحیه ۲ آموزش‌وپرورش برگزار شد. در بین مدارس ناحیه، تیم ما مقام اول را به‌دست آورد. معلممان هم به خاطر تشویق یک هفته به من مشق نداد. این یک هفته مشق ننوشتن لذت‌بخش‌ترین جایزه‌ای بود که گرفتم.

-چند ساعت در روز تمرین می‌کنی؟

تابستان‌ها ساعت‌های بیشتری بازی می‌کنیم. اما موقع مدرسه یک یا نهایتا دو ساعت در زمین فنس‌کشی بازی می‌کنیم. شب‌هاهم، بازی‌های تیم مورد علاقه‌ام، رئال مادرید را نگاه می‌کنم.

-دوست داری در چه تیمی بازی کنی؟

آینده‌ام را در فوتبال برنامه‌ریزی کرده‌ام. الگوهایم طارمی و رونالدو هستند. آنها هم با امکانات کم، اما با تلاش و سخت‌کوشی‌شان به بهترین تیم‌ها راه پیدا کردند. شب‌ها خودم را در لباس شماره ۷ رئال مادرید می‌بینم.

-در محله‌تان امکانات ورزشی برای فوتبال دارید؟

همین یک فنس را داریم و کلی هم مشکل دارد. آسفالتش خوب نیست و پر از چاله است. بعضی از قسمت‌های فنس هم پاره شده است. اما چاره نداریم، چون آموزشگاه یا زمین دیگری نیست. باید با همین مدارا کنیم. گاهی بچه‌ها در حین بازی روی آسفالت، زمین می‌خورند و پا یا دستشان زخمی می‌شود.

-اگر به آرزوهایت رسیدی، دوست داری چه کاری برای محله‌ات انجام بدهی؟

زمین مناسبی را برای فعالیت‌های ورزشی از جمله فوتبال آماده می‌کنم تا بچه‌ها لازم نباشد برای تمرین به محله‌های دیگر بروند. یک مربی خوب برای تمرینشان می‌آورم. لباس و کفش مناسب به آنها می‌دهم. بچه‌های بااستعدادی در محله‌مان هستند که به‌خاطر وضعیت اقتصادی‌شان مجبور به ترک تحصیل یا ترک ورزش می‌شوند؛ به آنها کمک می‌کنم تا به آرزویشان برسند.

* این گزارش سه شنبه ۱۱ آذرماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۳۹ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.