اختراع اهالی محله بلال برای کاهش مصرف آب 
خانه کوچکی که سالهاست به نام مسجد زینالعابدین(ع) معروف شده 
روی همسایه‌های پورسینای ۵۰ می‌توان حساب کرد
ساکنان پورسینای ۵۰ در هر مراسم مذهبی و فرهنگی شانه‌به‌شانه هم می‌ایستند؛ از پخت نذری گرفته تا کمک به نیازمندان. اینجا همسایه‌ها در شادی و غم کنار هم‌اند و کمک‌حال هم می‌شوند.
در کوچه پورسینای۵۰، روابط همسایگی رنگ‌وبوی دیگری دارد. اینجا همسایه‌ها در شادی و غم کنار هم‌اند و مثل اعضای یک خانواده بزرگ کمک‌حال هم می‌شوند. مسجد حضرت علی‌بن‌ابی‌طالب (ع) در انتهای کوچه، این صمیمیت و پیوند را تقویت کرده‌است.
اینجا د رهر مراسم مذهبی و فرهنگی، ساکنان کوچه شانه‌به‌شانه هم می‌ایستند؛ از پخت نذری گرفته تا کمک به نیازمندان. پایگاه بسیج بانوان هم در این مسجد فعال است و زنان محله را برای فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی گرد هم آورده.
با سه نفر از بانوان پایگاه حضرت فاطمه (س) محله پورسینا آشنا می‌شویم که هرکدام به‌شکلی برای حفظ این همدلی تلاش می‌کنند.
پای کار فرهنگی برای بچه‌ها
مهناز صفری‌پور، وقتی حدود ۲۵سال پیش در این کوچه ساکن شد، محله هنوز خلوت بود و ارتباط‌ها محدود به سلام‌وعلیک می‌شد؛ «وقتی بزرگ‌تر شدم و ازدواج کردم، کم‌کم با همسایه‌ها بیشتر اخت گرفتم.»
مهناز از حدود پنج‌سال پیش به‌طور رسمی در مسجد علی بن‌ابی‌طالب (ع) و پایگاه بسیج فعالیتش را شروع کرده است و حالا سه‌سالی می‌شود که فرمانده این پایگاه است. فعالیت‌هایشان ازجمله سامان‌دهی کمک‌های جهادی و برگزاری کلاس‌های کمک‌درسی، تربیت فرزند و فرزندآوری ادامه دارد. او می‌گوید: برای ما مهم این است که ساکنان این محله مثل نقاط دیگر شهر از همه امکانات فرهنگی و اجتماعی برخوردار باشند و احساس کمبود نکنند.
او انگیزه‌اش را خدمت به شهدا و رضایت همسایه‌هایش می‌داند و تأکید می‌کند که همین خدابیامرزی که می‌دهند و لبخندی که می‌زنند، برایش بهترین پاداش است.
مهناز در پایان حرف‌هایش از مریم مرادی می‌گوید؛ «مریم از آن آدم‌هایی است که برای کار جمعی، می‌توانی رویش حساب کنی.»
پر‌مشغله، اما در خدمت همسایه‌ها
مریم مرادی بزرگ‌شده این کوچه است. او ۲۵سال پیش ازدواج کرد و پس‌از ازدواج هم این محله را ترک نکرد. می‌گوید: ما اینجا کنار هم قد کشیدیم و سرد و گرم روزگار را چشیدیم. حالا مثل یک خانواده هستیم.
برای طلعت‌خانم مهم نیست حجم کار چقدر است، مهم این است که دل همسایه‌ها را شاد کند
مریم‌خانم از سال۱۳۹۵ به پایگاه بسیج پیوسته و اول در بخش فرهنگی و بعد در بخش اجتماعی فعالیت کرده است. خودش می‌گوید: مسجد محله ما به‌خصوص در ماه رمضان، نه‌تنها ساکنان این کوچه، بلکه چند محله را درگیر می‌کند. ما اینجا هر‌روز افطاری می‌دهیم. از دختران نوجوان برای کار‌های پشت صحنه کمک می‌گیریم و هرکس هر کاری از دستش بربیاید، انجام می‌دهد.
با اینکه مشغله زندگی کم نیست، مریم خانم همیشه برای فعالیت‌های محلی وقت دارد؛ «همین که با همسایه‌ها کنار هم باشیم و کاری برای یکدیگر انجام دهیم، حس خوبی داریم.»
او در ادامه از طلعت بخشی یاد می‌کند؛ زنی مسئولیت‌پذیر که یکی از ساکنان همراه این کوچه است و او را به نام آشپز محله می‌شناسند.
برای شادکردن دل همسایه‌ها
طلعت بخشی سال۱۳۷۶ به مشهد آمد. از همان ابتدای ورودش به محله، ارتباط خوبی با همسایه‌ها برقرار کرده و فعالیت‌هایش را در مسجد علی بن‌ابی‌طالب (ع) شروع کرده است. بعدتر هم عضو پایگاه بسیج بانوان شده‌است، اما خودش مهم‌ترین فعالیتش را آشپزی در مناسبت‌های مختلف محلی می‌داند. طلعت‌خانم آشپز مسجد است و در مناسبت‌های مختلف، دیگ غذا را به راه می‌اندازد.
خودش تعریف می‌کند: ماه رمضان‌ها با پنج‌شش نفر از همسایه‌ها در مسجد سبزی پاک می‌کنیم و دیگ آش را برای افطار بار می‌گذاریم. گاهی سوپ هم درست می‌کنم، اما اهالی، آشی را که درست می‌کنم، جور دیگری دوست دارند.
روحیه مسئولیت‌پذیری و همکاری‌اش باعث شده است اهالی همیشه روی کمکش حساب کنند. برای او مهم نیست حجم کار چقدر است، مهم این است که دل همسایه‌ها را شاد کند.
* این گزارش دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ در شماره ۶۳۶ شهرآرامحله منطقه ۵ و ۶ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
