روایتی از زندگی رجبعلی بیابانی تنها شهید اسفندیان توس 
بوستان برکت؛ پاتوق فرهنگی و محلی 
محمدجواد ناظمی چند مقام قهرمانی در کارنامه ورزشی‌اش را دارد
محمدجواد ناظمی تاکنون افتخارات ورزشی شایان‌توجهی کسب کرده است. می‌گوید: دوست دارم روزی باشگاه راه‌اندازی کنم و همه چیز‌هایی را که آموخته‌ام، در‌اختیار بچه‌هایی بگذارم که هم‌سن خودم هستند.
پدرش در جوانی از بوکسور‌های حرفه‌ای بوده است و خانواده پدری، در ورزش‌های رزمی، چون کاراته و کونگ‌فو، استاد و شیهان هستند. پس غریب نیست که پسر ارشد خانواده ناظمی به ورزش رزمی علاقه‌مند شود و چند مدال استانی و کشوری در این رشته را از آن خود کند.
محمدجواد ناظمی، که دانشآموز سال ششم مدرسه بدر و ساکن محله آزادشهر است، تاکنون افتخارات ورزشی شایان‌توجهی کسب کرده است.
- چه شد که به سراغ ورزش‌های رزمی رفتی و از چه سنی ورزش را شروع کردی؟
چون خانواده‌ای رزمی‌کار دارم و پدرم زمانی بوکسور بوده است، من هم به این ورزش علاقه‌مند شدم. سال۹۸ هم‌زمان با شیوع کرونا در رشته کاراته سبک کیوکوشین ثبت‌نام کردم و شروع ورزش من همان‌جا بود.
- در این سال‌ها چه مقام‌هایی کسب‌کرده‌ای و چند مدال داری؟
در مسابقات بین‌باشگاهی بسیاری شرکت کرده‌ام، اما در یازدهمین دوره مسابقات استانی که اسفند۱۴۰۱ در روز جوان برگزار شد، موفق به کسب طلای آن رقابت‌ها شدم. بعداز آن چند‌مقام دوم و سومی و مدال نقره و برنز استانی به دست آوردم.
- به‌جز رزمی، فعالیت ورزشی دیگری هم داری؟
بله در کلاس‌های شنا و فوتبال هم ثبت نام کرده‌ام و این دو رشته را تفریحی دنبال می‌کنم.
- از نخستین حضور در زمین مسابقات خاطره‌ای داری؟
اولین مسابقاتی که در آن شرکت کردم مهرماه۱۳۹۸ بود. آن روز، چون پدر و مادرم گرفتار بودند، صبح ساعت۷ به‌همراه استادم به مسابقاتی که در سالن کوثر قاسم‌آباد برگزار می‌شد، رفتم. در آن رقابت من سوم شدم و مدال برنز گرفتم. از‌طرفی ناراحت سوم‌شدنم بودم. ا‌ز‌سویی خوشحال بودم که ترسم از تنهایی ریخته است و تجربه خوبی کسب کرده‌ام.
- تابه‌حال در مسابقات آسیب دیده‌ای؟
در یکی از رقابت‌های مشهد که در سالن شهید‌بهشتی برگزار می‌شد، با ضربه حریف، دندانم شکست و درد زیادی را تحمل کردم. این تلخ‌ترین خاطره ورزشی من شد. البته در همان مسابقه باوجود‌این مصدومیت، حریفم را شکست دادم که خاطره شیرینی شد.
- این رشته ورزشی را تا کجا می‌خواهی ادامه دهی؟
دوست دارم روزی باشگاه راه‌اندازی کنم و همه چیز‌هایی را که آموخته‌ام، در‌اختیار بچه‌هایی بگذارم که هم‌سن خودم هستند. می‌خواهم آنها را تشویق کنم تا مثل من از ورزش و رشته کاراته لذت ببرند و بزرگ شوند.
- آیا شده از فنون رزمی که آموزش دیده‌ای بیرون از باشگاه استفاده کنی؟
اصلا. دلم نمی‌خواهد کسی بی‌دلیل از سمت من آسیب ببیند، اما دوست دارم در جامعه هیچ بچه‌ای آسیب‌پذیر نباشد و همه دفاع شخصی را بلد باشند تا در موارد اضطراری بتوانند از خودشان دفاع کنند.
- بزرگ‌ترین آرزوی محمدجواد چیست؟
سلامتی پدرم، چون همیشه مثل کوه پشتم بوده است. او با شروع کرونا من را به باشگاه برد تا به جای ترس از این بیماری با ورزش سرگرم شوم و برای ادامه راه و موفقیت در این ورزش تشویقم کرد. من همیشه مد‌یون حمایت‌های پدر و مادر و مربیان ورزشی‌ام هستم.
* این گزارش پنج‌شنبه ۲۱ فروردین‌ماه ۱۴۰۴ در شماره ۵۸۹ شهرآرامحله منطقه ۱۱ و ۱۲ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
