کد خبر: ۱۱۳۱۷
۲۹ دی ۱۴۰۳ - ۰۶:۰۰
نوجوان محله نوده سال اول حضور در کاراته، نفر اول استان شد

نوجوان محله نوده سال اول حضور در کاراته، نفر اول استان شد

محمدرضا جمشیدی، با تشویق و حمایت‌های مربی‌اش حسن عباسی، همان سال اول در مسابقات استانی کاراته که در مشهد برگزار شد، شرکت و رتبه اول مسابقات را کسب کرد و تا امروز چهارمقام اول استانی دارد.

ورزش کاراته را به امید لاغرشدن انتخاب کرد، اما این ورزش که دارای فنون و حرکات سریع است، برای او با وزن اضافه و کندی حرکاتی که داشت، مناسب به نظر نمی‌رسید. حتی دوستان و خانواده به او پیشنهاد دادند رشته ورزشی‌اش را تغییر دهند، اما او انتخابش را کرده بود. حالا بعد‌از سه‌سال ورزش حرفه‌ای و کسب چندمدال قهرمانی یقین دارد که انتخابش درست بوده است.

محمدرضا جمشیدی، نوجوان یازده‌ساله محله نوده، با تشویق و حمایت‌های مربی‌اش حسن عباسی، همان سال اول در مسابقات استانی کاراته که در مشهد برگزار شد، شرکت و رتبه اول مسابقات را کسب کرد و تا امروز چهارمقام اول استانی و دومقام کشوری کاراته را به دست آورده است.

 

- چطور شد که به ورزش کاراته علاقه‌مند شدی؟

ابتدا بیشتر به‌دنبال لاغرشدن بودم و علاقه چندانی به آن نداشتم، اما به‌مرور زمان شوق زیادی برای ادامه‌دادن این رشته ورزشی پیدا کردم.

 

- بهترین خاطره ورزشی‌ات را تعریف می‌کنی؟

کسب اولین مقام قهرمانی استانی کاراته، بهترین خاطره ورزشی‌ام است. این قهرمانی برای خودم هم باورکردنی نبود. با این مدال توانستم خودم را به بچه‌های باشگاه ثابت کنم و نظر آنها درباره‌ام تغییر کرد.

- اوقات فراغت را چگونه می‌گذرانی؟

دوست دارم وقتم را در دل طبیعت و با دیدن مناظر زیبای کوه‌ها و درختان بگذرانم. طبیعت‌گردی به من احساس نشاط و شادی می‌دهد.

 

- بهترین هدیه‌ای که گرفتی، چه بود؟

یک ساعت مچی هوشمند که از پدر و مادرم به‌خاطر کسب مقام دومی در مسابقات کشوری کاراته هدیه گرفتم.

خودم اولین‌بار همراه یکی از دوستانم به باشگاه رفتم. بعد از آن همیشه سعی کردم دوستانم را به باشگاه ببرم 

- دوستانت را هم به کاراته تشویق می‌کنی؟

‌خودم برای اولین‌بار همراه یکی از دوستانم به باشگاه رفتم. بعد از آن همیشه سعی کردم دوستانم را به باشگاه ببرم و از آنها خواستم که به‌جای دورزدن در کوچه‌ها ورزش کنند. الان چند‌نفری به سالن می‌رویم.

 

- باشگاهی که می‌روی، امکانات لازم ورزشی را دارد؟

نه، امکانات و تجهیزاتش خیلی کم هست. اما بزرگ‌ترین مشکلش، نداشتن فضای کافی برای انجام تمرینات است. در زمان تمرین، اگر حواسمان نباشد، دست‌وپای بچه‌ها به هم برخورد می‌کند.

 

- گفتی کاراته انتخاب خودت بود؛ از این انتخاب پشیمان نیستی؟

بله، انتخاب خودم بود. آن زمان خیلی‌ها گفتند که ورزش کشتی برای تو بهتر است، چون تیپ بدنی‌ات به کشتی می‌خورد. حتی چند جلسه‌ای هم به باشگاه کشتی رفتم، اما درنهایت ورزش کاراته را ادامه دادم.

 

-‌ به‌جز کشتی و کاراته، به ورزش دیگری هم علاقه داری؟

‌فوتبال را دوست دارم و در تیم مدرسه در پست دفاع بازی می‌کنم.

 

- بالاخره لاغر شدی یا نه؟

به نظر خودم که زیاد فرقی نکرده‌ام. اما بچه‌های باشگاه معتقدند که لاغرتر شده‌ام. به‌هرحال لاغر هم که نشده باشم، مهم نیست؛ چون هم کاراته را دوست دارم و هم در این باشگاه با بهترین دوستانم آشنا شده‌ام و برای دیدن آنها هم که شده، باید به باشگاه بروم.

 

* این گزارش در شماره ۵۸۹ شهرآرا محله منطقه ۱ و ۲ مورخ ۲۹ دیماه سال ۱۴۰۳ منتشر شده است.

کلمات کلیدی
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
03:44