نوشته های انسیه شهرکی در سایت مشهد چهره

آقا و خانم علیزاده‌یزدی که با هم نسبت فامیلی دوری دارند، مراسم ازدواجشان را در بوستان نیلوفر آبی و بر سر مزار شهدای گمنام برگزار کردند.

پس از پیشنهاد دکتر محمد عجم، روز دهم اردیبهشت را که روز حاکمیت کامل ایران بر خلیج فارس و بیرون راندن پرتغالی‌هاست، به نام خلیج فارس نام‌گذاری کردند.

مسجد صاحب‌الزمان (عج) که سال تاسیس آن به ۱۳۷۰ برمی‌‎گردد و جزو نخستین مساجد قاسم آباد به شمار می‌رود، درزمینه جذب نوجوانان و جوانان بسیار موفق عمل کرده است.

علی‌اکبر حبیبی، در زندگی‌اش بار‌ها مورد امتحان الهی قرار گرفت، او هفت فرزند پسر خود را از دست داد و تنها دو دختر برایش باقی مانده است. به قول خودش، بار‌ها پشتش خالی شد.

کوچه شهیدآوینی ۱۷ به گفته قدیمی‌ها، از گذر‌های مهم گلشهر بوده است. تا فرعی دوم آن، تک و توک خانه و مغازه بوده، اما در اواسط و انتهایش تا چشم کار می‌کرده مزارع جارو و گندم بوده است.

خیابان «مهرآباد یک»، نخستین کوچه در خیابان بزرگ مهرآباد است. در این کوچه نه‌چندان طویل، آمد‌و‌شد، کم نیست؛ مسجد و دو مدرسه قدیمی به آن رونق بخشیده است.

کوچه «شهید دارایی۵» از کوچه‌های نام‌آشنای شهرک شیرین است که پیش از این با نام «پانیذ» شناخته می‌شد. ابتدای آن، پیاده‌رو خاکی و درختانی است که در همان خاک‌ها جان گرفته و قد کشیده‌اند.

ابتدا تا انتهای کوچه عباس‌آباد به یک کیلومتر هم نمی‌رسد؛ گذری کوچک و کم‌عرض که از هر دو طرف آن خودروها به زحمت می‌گذرند. انتهای این کوچه، در محاصره زمین‌های رهاست و در میان آن، مسجدی چسبیده به منازل مسکونی قرار دارد که کانونی‌ترین نقطه کوچه بوده و برنامه‌های فرهنگی و معنوی‌اش، مایه همدلی اهالی است. تا دلتان بخواهد در همین کوچه، فرعی‌های تنگ و باریک آشتی‌کنان قرار دارد که برای ساکنانش بی‌دردسر نیست و آمد‌وشد در آن، سخت است.

اگر به‌دنبال یکی از کوچه‌های خلوت منطقه‌5 هستید، بی‌تردید کوچه مشعل (شهید‌عباسپور) محله حسین‌آباد یکی از گزینه‌های پیش روی شماست.نام‌گذاری این کوچه هم داستان خودش را دارد؛ بین اهالی قدیمی‌تر به «خدر بیگ یک» معروف بوده است و برخی موسپیدها هم این معبر را «حجت‌آباد» صدا می‌زنند. اما وجود شرکت گاز منطقه‌ای در ابتدای این گذر، در نام‌گذاری فعلی‌اش بی‌تأثیر نبوده است.

وقتی وارد کوچه شهید غلام‌عباس فیض‌زاده محله مهرآباد می‌شوید، باید همه تصوراتتان از یک کوچه کوچک و معمولی را دور بریزید؛ نیمی از این کوچه، عریض و آباد و سرسبز و نونوار است و بخش دیگر آن بیش از چهل سال است به همان سبک سنتی‌اش با گذر باریک و تودرتو و خانه‌های قوطی‌کبریتی دست‌نخورده باقی مانده و این کوچه را دوتکه کرده است. این گذر هنوز هم بین ساکنان جدید و قدیم آن، به‌نام قدیمی‌اش «خدربیگ» معروف است.