نوشته های فهیمه شهری در سایت مشهد چهره

شایان‌منش که بین بچه‌های بهزیستی به خانم اکبری معروف است، تعریف می‌‎کند: خانم‌های بسیج را به اردوی زیارتی قم و جمکران برده بودم که بچه‌ها زنگ زدند و گریه‌کنان می‌گفتند بهزیستی گفته باید مستقل شویم و این موضوع برای ما سخت است. حق هم داشتند. دختر هجده‌ساله کجا برود و چطور زندگی‌اش را اداره کند. البته آن‌طور نیست که بهزیستی درکل رهایشان کند. حمایت‌هایی دارد اما کافی نیست و این بچه‌ها هم در معرض آسیب‌های زیادی قرار دارند. از فکر و خیال، شب خوابم نمی‌برد و با خودم می‌گفتم این چه قانونی است.

خیابان صدف که اکنون از بولوار وکیل‌آباد تا آموزگار کشیده شده است، جزو قدیمی‌ترین معابر و محله‌های منطقه‌11 است و در ابتدای تشکیل‌، از وکیل‌آباد تا بولوار فرهنگ فعلی را شامل می‌شده است. هنوز هیچ سند مکتوبی درباره تاریخچه تشکیل محله صدف نوشته نشده و برای دستیابی به این منظور، چند روز متوالی راهی محله می‌شویم و مغازه به مغازه و خانه‌‌به‌خانه پای صحبت‌های اهالی می‌نشینیم و پرسان‌پرسان به حاج حسن مقدسی می‌رسیم که اولین فرد ساکن در این محله بوده است.

فاطمه یکتا با اینکه هنوز 13سال بیشتر ندارد، قرآن بر اخلاق و شیوه زندگی‌اش تأثیر گذاشته و دیگران به واسطه یاد داشتن قرآن خیلی به او احترام می‌گذارند. خودش می‌گوید: هرجا که متوجه تلاش‌های قرآنی‌ام می‌شوند، با احترام بیشتری برخورد می‌کنند اما فراتر از این‌ها، خودم به واسطه قرآن آگاهی بیشتری از دنیا و آخرت پیدا کرده‌ام و به‌ویژه با خواندن سوره واقعه خیلی بیدار شده‌ام. او به این باور رسیده که بهترین راهنما برایش قرآن است برای همین می‌خواهد شیوه زندگی‌اش را براساس آموزه‌های این کتاب الهی قرار دهد.

رحیم برگی از چهارسالگی پا در عرصه ورزش گذاشت. آن‌زمان پدرش باشگاه کشتی داشت و در این باشگاه فوت و فن این ورزش را تمرین می‌کرد. کلاس دوم دبستان که بود با ورزش‌های رزمی آشنا شد و از آن‌زمان کیوکوشین کاراته را به کشتی ترجیح داد و بر آن متمرکز شد. باشگاهی در نزدیکی خانه‌شان بود که به آنجا می‌رفت و تمرین می‌کرد. او خیلی زود استعدادش در این رشته را نشان داد و سال79 به مسابقات استانی راه پیدا کرد و مقام سوم را به دست آورد.

اینجا خیران دور هم جمع هستند و هر سال حدود بیست‌سرویس جهیزیه جمع و جور می‌شود. تا حالا هم حدود 500سرویس جهیزیه به نیازمندان داده‌اند. فاطمه شبانی، خانم این خانه که 67سال دارد و بین خانم‌ها به فامیلی همسرش بطحایی معروف است، سال‌هاست که خانه‌اش، خانه امید نوعروسان است و اشک اندوه و شوق آن‌ها را می‌بیند.هرهفته شنبه‌ها و چهارشنبه‌ها، بانوان خیّر در این خانه جمع می‌شوند و دست به دست هم می‌دهند تا وسایل جهیزیه را آماده کنند.

در این باغ گل‌ها سالانه از حدود 160گونه گیاهی مراقبت می‌شود که بعضی از آن‌ها جزو نمونه‌های کمیاب مشهد هستند. از جمله این نمونه‌ها می‌توان به آجوکا، پالم، بلوط، افرای ابلق و رز مهندسی اشاره کرد که با آب و هوای شهرمان سازگاری چندانی ندارند اما در این باغ با مراقبت‌های ویژه‌ای که از آن‌ها می‌شود، قد برافراشته‌اند و خودنمایی می‌کنند.باغ شبیه گل بنفشه طراحی شده است و دارای شش قسمت اصلی گیاهان پوششی، گل‎های فصلی، گل‎های پیازی، باغ صخره‌ای، باغ رز و گیاهان پرچینی است. مابین این پوشش‌ها، فرش‌های گل و المان‌هایی که در جاهای مختلف نصب شده‌اند، خودنمایی می‌کنند. آمفی تئاتر روباز هم از دیگر قسمت‌های این مجموعه است که مناسب جلسات و نشست‌ها در یک هوای مطبوع است.

کسانی که در هلال احمر و عرصه امدادرسانی باقی می‌مانند از دل و جان در آن مایه می‌گذارند. به قول پدرم «امدادگری عشق است» و تا کسی عاشق این کار نباشد قدم در چنین راه پرمخاطره‌ای نمی‌گذارد. کار ما سختی‌های زیادی دارد؛ زمانی که پا در حادثه‌ها می‌گذاریم اول از همه از جان خودمان می‌گذریم تا آلام مردم حادثه دیده را تسکین دهیم. وقتی به مأموریت می‌رویم قدم در راهی می‌گذاریم که نمی‌دانیم برمی‌گردیم یا نه. اگر هم برگردیم زمان بازگشتمان مشخص نیست. همکار داشتیم که در زلزله بم، بعد از سه ماه به شهر خودش بازگشته بود.

سال1400 بود که روی سکو ایستاد و مدال طلای آزمون المپیاد کارآفرینی کشور را از آن خود کرد. احمدرضا عافی دانش‌آموز پرتلاش محله دانشجوست که در کلاس یازدهم تحصیل می‌کند و تاکنون در المپیادهای مختلفی شرکت کرده است. رشته کارآفرینی اخیرا به آزمون‌های المپیادی اضافه شده و هنوز مزایای سایر رشته‌ها از جمله معافیت از سربازی و کنکور، شامل برگزیدگانش نمی‌شود اما احمدرضا به‌دلیل اینکه متوجه شده این رشته نیاز جامعه است، بدون توجه به مزایای شخصی‌اش آن را انتخاب کرده است.

سال82 بود که قرار شد قسمتی از پارک بزرگ ملت به‌طور ویژه به بانوان اختصاص پیدا کند. محیط کناری شهربازی که حدود دوهکتار فضای محصور مناسب داشت آماده‌سازی شد.

اگر کسی عنایت و الطاف الهی و محبت حضرت رضا(ع) را باور داشته باشد،‌ می‌داند حتی زمانی که حاجتش داده نشده،‌ خیر و حکمتی در آن است. فقط باید توکل به خدا کنیم و راضی به رضایش باشیم چراکه خدا از پدر و مادر به ما مهربا‌ن‌تر است و همان‌طور که گاهی ما خواسته‌ای داریم اما مادر با همه مهر و محبتش آن را به ما نمی‌دهد و می‌گوید به صلاحمان نیست، خدا نیز داده‌اش نعمت و نداده‌اش حکمت است. اکنون هم نه اینکه هیچ خواسته و مشکلی نداشته باشم ولی دیگر فهمیده‌ام که باید راضی به رضای خدا بود.