نوشته های فاطمه سیرجانی در سایت مشهد چهره

داستان این کوچه سرنوشت خانواده‌هایی است که از گذشته‌های دور در خانه‌های کوچک و کنار هم زندگی می‌کنند و نوع زندگی‌شان تحت‌تأثیر بیماری‌شان با دیگران خیلی فرق می‌کند؛ آن‌ها از بیماری جذام رنج می‌برند.

قصه از یک روز معمولی در یک‌ کلاس درس شروع می‌شود؛ وقتی یکی از دانش‌آموزان کلاس راجع به خودکشی می‌پرسد. معلم از پرسش دانش‌آموز غافل‌گیر می‌شود و سعی می‌کند علت را بفهمد.

شیرمحمد شیر‌محمدی جزو اولین ساکنان محدوده میدان عسکریه بوده است. حجره عطاری‌اش هم درست جایی بوده که الان فلکه است. آن زمان شهر به همین محدوده ختم می‌شد و بعد از آن دیگر آبادی نبود.

کوچه شهید هاشمی‌نژاد 18/2 در محله معروف عشرت‌آباد قرار دارد. محله‌ای که به قول خیلی از ساکنان وجه تسمیه آن برمی‌گردد به عشرت‌خانمی که صاحب املاک زیادی در این محدوده بوده است.

محمداسماعیل قره‌باغی 26سال است که در این شهر پاکبانی می‌کند و در میان مردم به امانت‌داری و پاک‌دستی شهره شده است اما نامهربانی‌هایی چون صدا کردن پاکبانان با لفظ «آشغالی» و ریختن زباله‌ها در جوی‌ها او را آزرده خاطر می‌کند.

کمتر کسی است در کوچه «خداشناس» محله طبرسی که نشانی «نانوایی دایی‌یحیی» را بلد نباشد. این نانوایی قدمتی دارد به قد پا گرفتن خانه‌ها و بناهای در دل زمین‌های کشاورزی و زمین‌های برهوت در بیش از 3دهه. شهرت این نانوایی نه به‌واسطه قدیمی و اولین بودنش است، که به سبب کار خیّری است که به اندازه عمر نانوایی دایی قدمت دارد؛ نذر نان. اگرچه 11سالی می‌شود حاج‌یحیی به رحمت خدا رفته است، همان نیت و کار خیر دیروز او شده است باقیات‌الصالحات امروزش. حاج‌‌حسنِ داماد و آقا مجتبایِ پسر، سکانداران امروز نانوایی هستند تا ضمن رساندن نان به دست هم‌محلی‌ها، ادامه دهنده راه پدر باشند.

غوغای روزانه ترکیب عجیبی است از بخش‌های مختلف زندگی، از تلاش‌های مکرر برای گذران امور و تکاپوی خریدوفروش. محله پنجتن و اطرافش جایی که هرروز در آن رفت‌وآمد می‌کنم، رنگ خلوتی به خود نمی‌بیند و هر ساعت از روز شلوغ و پرهیاهوست. اما هرجا که باشیم، متانت سال‌خوردگان دنیادیده از چشم نمی‌افتد. در هوای غلیظ و پرخاطره بهار کنار خیابان پرتردد پنجتن برای اولین‌بار می‌بینمش. درست مقابل ورودی فرهنگ‌سرای انقلاب لبه جدول نشسته و با میانه‌مردی سپیدمو، سخت گرم حرف‌زدن است. دوچرخه کهنه و مندرس تکیه‌داده به ستون سیمانی، در عصر ماشین‌های گوناگون بیشتر از هر چیزی چشمم را می‌گیرد. جعبه فلزی زردرنگ و عبارت سیاه و پررنگی که رویش حک شده «صحافی»، بیشتر متمایلم می‌کند تا با مرد آشنا شوم و بعد هم جریان دوره‌گردی و خیابان‌گردی‌اش. خودش را صاحب دوچرخه معرفی می‌کند: بیات هستم، محمد بیات، صحاف دوره‌گرد. اگر قرآن یا کتابی دارید، در خدمتتان هستم.

طرح کوچه‌های رنگی امسال در خیلی از کوچه‌های منطقه4 آغاز شد؛ ازجمله کوچه‌های میثم‌شمالی و پنجتن8 و محلات دیگر. نقش‌ها و رنگ‌ها چنان جذابیتی به کوچه‌های خاکستری و تنگ و باریک داده است.

از وقتی دست چپ و راستش را از هم تمییز داد، قلم در دست می‌گرفت و مشق خط می‌کرد. مشقی که به یمن تشویق‌های پدرسید غلامرضا موسوی، با عشق و از سر علاقه بود. نتیجه مشق‌های کودکی و نیز بیش از نیم‌قرن تمرین و ممارست، رسیدن به مقام استاد خوش‌نویسی و کتابت ‌ده‌ها کتاب و ادعیه را برایش رقم زد. از سیدکاظم موسوی خطاط می‌گوییم؛ میان‌سال‌مردی از محله فجر که تا الان 5نسخه قرآن‌کریم را در قطع‌های مختلف به خط نسخ به رشته تحریر درآورده است. ‌